Angielski zespół założony w 1995 w Brighton. Już debiut zwrócił uwagę prasy muzycznej, wskazującej na udane połączenie stylu Yngwiego Malmsteena z komerycjnym melodyjnym hard rockiem. Dopiero jednak na [2] grupa ukazała w pełni swój potencjał. Dysponujący pięciooktawowym głosem nowy wokalista Lance King wspaniale wkomponował się w zespół, dzięki czemu powstał album pełen werwy i spontaniczności, a zarazem nawiązujący mocno do tradycji Fates Warning (Higher Than The Sun, Shelter Me), ale z akcentem na oczywiste i chwytliwe melodie. [3] nie był już tak udany, choć wypełniły go dosć melodyjne kawałki hard`n`heavy, mające nieraz kształt emocjonalnych ballad. Na [4] Balance Of Power starali się połączyć najlepsze prog-metalowe tradycje z komercyjną przebojowością znaną z pop-metalowych dokonań formacji typu Def Leppard. Niewątpliwie jednak największą inspiracją Anglików na nowym krążku wydawał się być Queensryche z okresu Empire. King w podobny do Tate`a sposób budował melodie, zahaczając często intonacją o wyczyny tamtego wokalisty. Obie grupy róznił nacisk jaki Balance Of Power kładli na brzmienie oparte na miażdżących riffach, perfekcyjnie współpracujących z perkusją. Z kolei kiedy dodawali gitarowo-klawiszowe pojedynki oraz pojawiające się rytmiczne łamańce tworzyli obraz doskonale znany z płyt Dream Theater. Ostatnim skojarzeniem był duński Royal Hunt, podobnie operujący nienagannie skonstruowanymi i wysoce melodyjnymi chórkami. Album nie spotkał się jednak z pełnym zrozumieniem - fani AOR zarzucali mu zbytnie szafowanie rytmiką, a zwolennicy metalu progresywnego obwołali go synonimem "komercyjnej lipy". Taka była cena jaką krążek zapłacił za ryzykowne eksperymenty na granicy przeciwstawnych stylistycznych światów.
Po odejściu Lance`a Kinga do Pyramaze, na jego miejsce zatrudniono greckiego wokalistę o pseudonimie John K. Nagrany z nim [5] stanowił kontynuację ideologii Balance Of Power, ale zespół poczynił pewne kroki, aby obłaskawić nieco wcześniejszych oponentów. Album nadal wypełniły chwytliwe, wręcz przebojowe numery, lecz nie ociekały tak one lukrem to miało miejsce w przeszłości. Muzyka nabrała nieco mrocznego odcienia (epicki Necessary Evil), zyskując bardziej prog-metalowy charakter. Absolutnym majsterszykiem okazał się tytułowy Heathen Machine, nasączony wszelkimi atrybutami energicznego przeboju z pięknymi harmoniami i niesamowitym refrenem. Co ważniejsze kwintetowi udało się utrzymać wysoki poziom przez cały materiał, choć najjaśniej lśniły blisko 7-minutowy No Place Like Home oraz nieco romantyczny Just Before You Leave. John K. okazał się niemal kopią Tate`a, ale potrafił potrafił wykrzesać z siebie dużo innych dobrych patentów (chwilami jego wokal nasuwał skojarzenia z Bruce`m Dickinsonem).
Dyskografię uzupełnia box Heathenology z 2005, zawierający DVD i CD z koncertu w 2004 oraz składankowy Archives Of Power - zremasterowany zestaw dawnych nagrań. Lance King śpiewał w Empire, Defyance, Pyramaze, Mattsson (Power Games w 2003),neo-powermetalowym Shining Star (Enter Eternity w 2005), Avian (From The Depths Of Time w 2005 i Ashes And Madness w 2009) oraz Ilium. Chris Dale po latach dołaczył do Tank. Lionel Hicks bębnił w heavymetalowym The Scintilla Project - album The Hybrid z 2014 (grupa tekstowo nawiązała do thrillera s-f pod tym samym tytułem). Skład ekipy uzupełnili: wokalista Biff Byford (Saxon), gitarzysta Andy Sneap (ex-Sabbat) i basista Anthony Ritchie.

Chris Dale (ex-Atom Seed, ex-Bruce Dickinson); Lance King (ex-Gemini, ex-The King`s Machine), John K. (ex-Deceptor, Biomechanical)