Amerykański wokalista, urodzony 7 marca 1961, znany z Serpent's Knight, Sanctuary i Nevermore. Kiedy tylko album został zapowiedziany, wielu spodziewało się czegoś w rodzaju kontynuacji dokonań tego drugiego zespołu. Tymczasem Warrel postawił na prostotę melodii i chwytliwość, rezygnując z "łamańców" i technicznych popisów. Krążek nie był także aż tak "metalowy" jakby się mogło wydawać. Dane zafundował bowiem słuchaczom kilka wycieczek w stronę zwykłego rocka. W wywiadach stwierdził, że na album złożyły się powstałe przez lata kawałki, które nie nadawały się na płyty Nevermore. Już When We Prey posiadał lekką melodię, ze schowaną w zwrotkach gitarą i wokalem na pierwszym planie. Po nim następował gitarowy wymiatacz Messenger - w sumie najbliższy twórczości Nevermore, gdyż solówkę na nim zagrał Jeff Loomis. Album był swego rodzaju huśtawką nastrojów - o ile pierwsze dwa utwory były dość energiczne i emanowały pozytywną mocą, to dalej było różnie. Brother i This Old Man opisywały zdarzenia z przeszłości wokalisty w przejmująco emocjonalny sposób. Let You Down i Your Chosen Misery nieźle wykorzystywały akustyki na tle balladowego zabarwienia z lekko rockową nutką. W zalatującym alternatywą The Day The Rats Went To War solówkę zagrał James Murphy. Znalazło się także miejsce na dwie przeróbki: Lucretia My Reflection Sisters Of Mercy i Patterns duetu Simon & Garfunkel. Oba odegrano na poziomie i trudno się było do ich wykonania przyczepić. Limitowana edycja zawierała ponadto bonus w postaci klimatycznego Everything Is Fading. Płyta ostatecznie cierpiała na mizerną moc przekazu, co nie każdemu mogło pasować.
Dirk Verbeuren z Jeffem Loomisem (Plains Of Oblivion w 2012), w Vetur, Tronos, Brave The Cold, The Project Hate MCMXCIX i Megadeth. Matt Wicklund dołączył do Ghost Ship Octavius. Warrel Dane zmarł 13 grudnia 2017 w wieku 56 lat na zawał serca w Brazylii. [2] wypełniły ostatnie dotychczas niepublikowane nagrania. Kompozycje obróbce studyjnej poddał gitarzysta Thiago Oliveira. O ile debiut stawiał przede wszystkim na prostotę i heavymetalową chwytliwość, to druga płyta celowała w rejony zdecydowanie bardziej brutalne i pogmatwane. Właściwie album można było traktować jako próbę reaktywacji Nevermore i to w najostrzejszym wydaniu z czasów Enemies Of Reality i This Godless Endeavor. Te nawiązania były momentami na tyle oczywiste, że w kilku przypadkach wrzucono wręcz cytaty z riffów zastosowanych w utworach Nevermore. Obaj gitarzyści potrafili naśladować pokręcony styl gry Jeffa Loomisa oraz charakterystyczne dla niego "powyginane" solówki. Warrel zachował dobrą formę wokalną, zastrzeżenia wystepowały natomiast pod względem brzmienia - pełnego garażowej nieczystości i plastikowego stechnicyzowania. Taka dziwna mieszanka nie pozwalała cieszyć się detalami aranżacyjnymi w pełni. Album rozpoczynał się od transowego Etheral Blessing, odwołującego się dość nieoczekiwanie do folkowej stylistyki. Następnie wchodził typowo metalowy Madame Satan z wykorzystaniem blastów, które jednak zgrabnie połączono z okazjonalnymi zwolnieniami. Nevermore powracał w Disconnection System, z kolei As Fast As The Others to jeden z niewielu na krążku przypadków muzyki lżejszej, melodyjnej i bardziej przystępnej, sięgającej wręcz do heavy metalu rodem ze spokojniejszych albumów Nevermore typu Dead Heart In A Dead World. Tytułowy Shadow Work ponownie przynosił więcej czadu i technicznych wywijasów, choć z dominacją wolnych i średnich rytmicznów. Przeróbka The Cure The Hanging Garden nie miała na szczęście zbyt wiele wspólnego z oryginałem, a blisko 10-minutowy Mother Is The Word For God to przegadany niestety numer, który nużył nie rozwiniętą w pełni wielowątkowością. Pomimo pewnych niedoróbek produkcyjnych oraz korzystania z niedokończonego materiału, [2] to porcja nostalgicznej muzyki dla fanów Dane`a. Bez intra i coveru to tylko sześć autorskich kompozycji, które udało się wokaliście dokończyć przed śmiercią (pierwotnie miał to być album dwupłytowy).

Warrel Dane (ex-Serpent's Knight, ex-Sanctuary, Nevermore), Peter Wichers (Soilwork),
Dirk Verbeuren (ex-Artsonic, ex-Headline, ex-Aborted, ex-Mortuary, ex-Phazm, Phaze I, Soilwork, ex-Scarve), Thiago Oliveira (ex-Seventh Seal), Johnny Moraes (Hevilan), Marcus Dotta (ex-Thram)