
Angielska grupa powstała w 1988 w Newcastle w wyniku nacisku wytwórni na muzyków Satan. W trakcie swojej kariery zostali oni zmuszeni przez wytwórnię do zmiany nazwy wpierw na Blind Fury, a potem na Pariah, ale nie zrezygnowali z charakterystycznego dla siebie brzmienia. Debiut był ostry i szybki, z zakręconymi pseudoprogresywnymi aranżacjami (Gerrymander, Foreign Bodies). Całość była jednak krokiem wobec sprawdzonej już twórczości Satan, gdyż ten power/thrash nie sprawiał większego wrażenia. Album był równy stylistycznie, choć mało zróżnicowany. Na tle surowej produkcji refreny służyły raczej jako przerywniki między gitarowymi szarżami duetu Ramsey-Tippins. Bardziej złożony [2] pozbawiono niemal wyrazistych melodii - to była mieszanka klasycznego heavy, thrashu, NWOBHM i Satan z okresu Suspended Sentence. Agresja grania powstała dzięki uporczywej powtarzalności surowych zimnych riffów niż umiarkowanie szybkiego tempa. Krążek był trudny do jednoznacznego sklasyfikowania i niemal niemożliwy do obiektywnej oceny po jednorazowym odsłuchu. Ogólny kryzys metalowego grania na Wyspach Brytyjskich i pewna hermetyczność muzyki spowodowały że wydawnictwo nie zdobyło większego rozgłosu. Wobec tego faktu, Pariah rozpadł się w 1990, a Ramsey i English przyjęli ofertę przyłączenia się do Skyclad. Nagrany po ponownym zejściu się muzyków [3], wydawał się najciekawszą pozycją tej ekipy. Alan Hunter wypadł rzetelniej za mikrofonem niż jego poprzednik, przede wszystkim nie wchodził na często denerwujące u Michaela Jacksona wysokie rejestry (w stylu mało udnaj kopii Steve`a Grimmetta z Grim Reaper). Nie czuć było znużenia czy grania na siłę, ale słuchacz odnosił wrażenie przy Mutual Street czy Walking Wounded, że niektóre kompozycje mogłyby być lepiej dopracowane. Krążek był dobry, ale bez fajerwerków. Pariah po latach uznaje się za jedną z najbardziej utalentowanych, a przy tym niesprawiedliwie ignorowanych grup angielskich - stanowiąc przykład, że oryginalny styl i zaangażowanie nie zawsze były gwarancją powodzenia w przemyśle metalowym.
Russ Tippins grał w Russ Tippins Electric Band i Tanith. Ian McCormack dołączył do Battleaxe.
UWAGA: istniał też Pariah amerykański (album To Mock A Killingbird).
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | GITARA | BAS | PERKUSJA |
| [1-2] | Michael Jackson | Steve Ramsey | Russ Tippins | Graeme English | Sean Taylor |
| [3] | Alan Hunter | Steve Ramsey | Russ Tippins | Graeme English | Ian McCormack |
Sean Taylor (ex-Warrior), Alan Hunter (ex-Tysondog)
| Rok wydania | Tytuł | TOP |
| 1988 | [1] The Kindred | |
| 1989 | [2] Blaze Of Obscurity | |
| 1997 | [3] Unity | #29 |
