Amerykański projekt założony w 2004 w Puyallup (stan Waszyngton) przez Kurdta Vanderhoofa. W przerwach między sesjami Metal Church, gitarzysta postanowił realizować swoje pasje pozametalowe. Te inspiracje zahaczały o takie art-rockowe nazwy jak Genesis, Yes i Kansas. W dodatku Kurdt zdecydował, że płyty Presto Ballet nagrywane będą techniką analogową przy użyciu taśmy, aby uzyskać brzmienie typowe dla lat 70-tych. Do tego dorzucono melotron i organy Hammonda. Interesujące płyty charakteryzowała muzyka ambitna i piękne okładki. Na [3] zaśpiewał kolega Vanderhoofa z Metal Church Ronny Munroe, którego głos czasami zapędzał się w rejony heavymetalowe. Krążki wypełniła dawka klasycznego rocka wzbogacona o ogromną paletę barw, rożnorakich nastrojów i ciekawych klimatów. Ciekawiła głównie przestrzeń w jakiej to wszystko umieszczono, bez "aranżacyjnej duchoty" i bezruchu. Rozpoczynający Between The Lines emanował atmosferą Genesis ery Petera Gabriela, ale w tle pobrzmiewały echa Dream Theater. The Puzzle mieszał syntezatory w stylu Tony`ego Banksa z pastelowymi tłami Pink Floyd, popisami na pianinie ciężką gitarą i świetnym głosem Munroe. Cięższą rzeczą okazał się Sundancer z udanym refrenem w stylu Davida Gilmoura. Robiła wrażenie także progresywno-metalowa ekspresja w Of Grand Design z prawdziwą mnogością pomysłów. Vanderhoof zrezygnował z gitarowych fajerwerków i ekwilibrystycznych popisów. Jeśli pojawiały się solówki, to zwykle niezbyt rozbudowane i nieco umieszczone w tle. Presto Ballet nagrał serię płyt bardzo przyjemnych w odsłuchu, na których mieniły się najróżniejsze barwy spod znaku klasycznego rocka.
Bobby Ferkovich grał również w FireWölfe. Ronny Munroe śpiewał w Peacemaker (Concrete And Terror w 2018), Between Worlds, Munroe`s Thunder i Cave

Kurdt Vanderhoof (Metal Church, ex-Hall Aflame), Scott Albright / Brian Cokeley (obaj ex-Vanderhoof), Ronny Munroe (ex-Paladin, Metal Church)