Amerykański zespół powstały w 1980 w Nashville. Zadebiutował singlem Cold Day In Hell / Take Her Down w 1982, nagranym w składzie: Keel, gitarzysta Michael Dunigan, basista Tim Morrison i perkusista Bobby Marks. Ten pierwszy kawałek pojawił się też na pierwszym tłoczeniu słynnej składanki "Metal Massacre", jednak już na drugiej edycji tej kompilacji zastąpiono go Chains Around Heaven hardrockowego Black`n`Blue. Zdesperowany osiągnąć sukces, Ron Keel (właśc. Rynia Lee Keel, ur. 25 marca 1961) przeniósł się do Los Angeles, gdzie dobrał nowy skład, na czele z 20-letnim szwedzkim gitarzystą Yngwie Malmsteenem. Po podpisaniu kontaktu z wytwórnią Shrapnel Records i pod czujnym okiem producenta Mike`a Varney`a, kwartet wszedł do studia nagraniowego w celu realizacji debiutu. Udowodnił on, że w Steeler nie brakowało zdolnych muzyków. Ron Keel dysponował rasowym hard rockowym głosem, sekcja rytmiczna rzetelnie wywiązywała się ze swych rytmicznych obowiązków, ale nad wszystkim górowała gitara Yngwiego, która bezsprzecznie stanowiła najbardziej magnetyczny składnik płyty. Fani późniejszych dokonań Malmsteena mogli się dziwić słuchając tego krążka, gdyż gra ich idola w tamtym okresie nie była jeszcze tak stylowa i nawiązywała jedynie w minimalnym stopniu do muzyki klasycznej. Bardziej konwencjonalne podejście Szweda nie przeszkadzało mu w chwaleniu się jednak biegłością gry. Najwięcej typowych dla niego elementów zawarto w popisowym Hot On Your Heels - intrygującej dwuczęściowej kompozycji, w której dzielił i rządził niepodzielnie, używając akustyka we wstępie i gitary elektrycznej w dalszej części numeru, przechodzącej w tradycyjny metalowy numer z udziałem wokalisty. Pozostałe utwory jednak nie zachwycały, rażąc schematycznością i przewidywalnością. Niby wszystko zagrano z odpowiednim impetem, ale materiał nie porywał serwując niski poziom chwytliwości. W refrenach Keel chętniej skandował przy wokalnym wsparciu kolegów niż śpiewał, jak to miało miejsce w Born To Rock czy On The Rox. Jedynie No Way Out nasycono "wpadającym w ucho refrenem" z niepowtarzalnym duchem lat 80-tych.
Kiedy album przepadł na rynku, Malmsteen postanowił przejść do Alcatrazz, a Keel podjął działalność solową. Mark Edwards wydał solowo EP-kę, bębnił ponadto w 3rd Stage Alert, Lion (Mark Edwards z Burning Starr to zupełnie inny muzyk), nagrał również część partii na Thundersteel Riot w 1988. Prace nad tą sesją przerwał groźny wypadek motocyklowy, któremu Edwards uległ we wrześniu 1989 spadając z klifu podczas wyścigu motocyklowego i skręcając kark. Szczęśliwie przeżył, ale nigdy więcej nie zasiadł za perkusją. Dyskografię Steeler uzupełnia składanka American Metal - The Steeler Anthology z 2006.