Amerykańska grupa założona w 1985 w Los Angeles jako Lyon, tuż po odejściu Swana i Riddlesa z Tytan. Muzycy w poszukiwaniu nowego zespołu przenieśli sie z Anglii do USA, gdzie znaleźli basistę Jerry`ego Besta (ex-Mansfield) oraz perkusistę Marka Edwardsa. Podczas nagrywania demówek dołączył gitarzysta Doug Aldrich. Wczesna kariera Lion charakteryzowała się szczęściem do soundtracków - Love Is A Lie załapał się do filmu "Piątek Trzynastego 4: Ostatni Rozdział", a następnie nagrano tytułowy temat do animowanego filmu "The Transformers: The Movie" z 1987. [1] ukazał się wyłącznie w Japonii, rozgłosu nie zyskał również [2]. Wytwórnia Grand Slamm Records dałą wówczas muzykom ostatnią szansę i [3] zawierał bardziej dopracowany materiał, mimo iż sporą jego część stanowiły ponownie nagrane kompozycje z debiutanckiej EP-ki. Płytę otwierał premierowy Come On, stojący na stylistycznej granicy między Whitesnake, UFO (riff napędowy kojarzył się z Lights Out) i Dokken. Z kolei Lock Up Your Daughters był coverem Slade, który w wykonaniu Lion nie tracił na ostrości - nawet wypadł bardziej hair metalowo, głównie za sprawą specyficznie aranżowanych chórków. Apetycznym dodatkiem był króciutkie popisy gitarowe Aldricha powplatane wzdłuż ścieżki. Pod względem gitarowym Can`t Stop The Rain nawiązywał do Dokken, a Kal Swan śpiewał niczym Joe Lynn Turner w czasach Rainbow. Nowa wersja Love Is A Lie rozpoczynała się balladowo, by szybko przepoczwarzyć się w rocker. Lepszą melodię nadano rasowemu hard rockowemu Victims Of Circumstance, w którym znów nawiązywano do późnej twórczości Tęczy, a przearanżowanemu Stranger In The City pozostawiono nieco ducha AOR na wzór Journey czy Foreigner. Jakością wcześniejszym nagranium ustepował Hungry For Love - wrażenia nie była w stanie poprawić balladowa wstawka w środku i następujące po niej solówki. Prawdziwie balladowy charakter posiadał Lonely Girl, którego trzon tworzyły gitary akustyczne i wokal Swana. Intrygująco zaczynał się Forgotten Sons w stylistyce Whitesnake, a potem naturalnie przechodzący w hołd późnemu Rainbow. Album wydawał się pozycją dość jednolitą, w czym duża zasługa unifikującego poszczególne kompozycje brzmienia. Kilka kawałków świetnych i parę dobrych plus smakowite solówki Aldricha nie potrafiły jednak zapewnić Lion spodziewanej popularności.
Zrobiono sobie odpoczynek, który Mark Edwards wykorzystał nagrywając część partii perkusyjnych na Thundersteel Riot (Mark Edwards z Burning Starr to zupełnie inny muzyk). Prace nad tym ostatnim albumem przerwał groźny wypadek motocyklowy, któremu Edwards uległ spadając z klifu podczas wyścigu motocrossowego i skręcając kark. Lekarze uratowali go, ale Mark nigdy więcej nie zasiadł za perkusją. Swan i Aldrich nie zamierzali kontynuować działalności Lion bez niego i wkrótce założyli Bad Moon Rising.

Późniejsze losy członków Lion:

• Kal Swan - Kuni, śpiewał ponadto gościnnie na albumach Minoru Niihary
  
• Doug Aldrich - Hurricane, Mark Boals, Burning Rain, Dio, Whitesnake, Revolution Saints, Wolfpak i Sign Of The Wolf (Sign Of The Wolf w 2025), zrealizował też trzy płyty solowe
  
• Kevin Riddles - dołączył do koncertowego składu Samson. Kevin zmarł 4 lipca 2025 na raka w wieku 68 lat
  
• Jerry Best - Freak Of Nature
  

Kal Swan (ex-Tytan), Kevin Riddles (ex-Angel Witch, ex-Tytan), Mark Edwards (ex-Steeler, ex-3rd Stage Alert)