Andrea De Stefanis to włoski wokalista, urodzony 10 lutego 1970. Największy rozgłos zyskał w Shadows Of Steel, nagrywał również z Soulblaze i Oracle Sun. Przybrał pseudonim Wild Steel i zwykle występował w masce, a jego artystycznym wzorem był Midnight - wokalista Crimson Glory. Pod własnym szyldem nagrywał rzadko i sporadycznie. Ciekawostkęstanowił fakt, że do pierwszej płyty dodaną drugi CD z czterema coverami Crimson Glory (Red Sharks, Transcendence, Painted Skies, Heart Of Steel), z których żaden nie pojawił się na w pełni poświęconej Karmazynowej Chwale [2]. W 2023 Wild Steel wydał [3] - album koncepcyjny w klimatach s-f, gdzie akcja rozgrywała się w roku 7707, a osią akcji była miłość żołnierza-cyborga do kobiety-wojowniczki w burzliwych czasach walki o wolność. Muzycznie było niezwykle ubogo - powermetal bez wyrazu, gdzie próby budowania cyberpunkowego symfonicznego klimatu filmowego były zupełnie nieudane. W miniaturach takich jak Dragonfly czy Angel`s Nest, natomiastale był Restless jako ballada o kluczowym tu dla fabuły znaczeniu nadmiernie romantyczna jak na powermetal. Była to po części wina manierycznego wokalu, choć ogólnie Wild Steel śpiewał nieźle. To kompozycje okazały się mało interesujące i pozbawione odpowiedniego heroizmu - w rezultacie czego takie utwory jak Come Along czy Age Of Steel były zupełnie bezbarwne. Trochę lepiej prezentował się Queen Of Spades w sferze melodii i klawiszy, ale to wszystko było po prostu przeciętne w metalowej włoskiej manierze i podobne melodie się już przewijały nie raz. Drugi łagodny utwór Live Again nie wzbudzał większego entuzjazmu, poza uroczą sentymentalną gitarową solówką. Final Battle to nijaka folower-power galopada, a w łzawym sentymentalny Anyway With You z liderem zaśpiewała Bia Marino (jako Lizzy Red). Ekipa towarzysząca Wild Steelowi to muzycy mniej lub bardziej znani i zagrali przyzwoicie w tej dość lirycznej historii bardziej dla dziewcząt niż chłopców, ale wszystko bladło przy przeciętności materiału - ogranego i czasem drażniąco przerysowanego w klimacie. Płyta z włoskim power jakich wiele, ale było to jednak rozczarowanie, choć z drugiej strony pod szyldem Wild Steel do tej pory żadna warta szczególnej uwagi płyta się nie pojawiła.

Alessandro Graziano (Vanexa), Federico Di Pane (ex-Arca Hadian), Andrea Rinaldi / Fabio Gremo (obaj ex-Daedalus),
Francesco La Rosa (ex-Malombra, ex-Janvs, ex-Spite Extreme Wing, ex-Denial, ex-Athlantis, ex-Ultra-Violence, Extrema)