Amerykańska supergrupa powstała w 1989 w Los Angeles z inicjatywy trzech znanych muzyków: Tommy`ego Shawa ze Styx, Jacka Bladesa z Night Ranger oraz Teda Nugenta. Do składu dokoptowanego nieznanego wówczas perkusistę Michaela Cartellone. Świat zobaczył powrót rock`n`rollowych herosów, a muzyka na debiucie oscylowała w kierunku Night Ranger właśnie z mnóstwem wpływów Styx plus dziwactwa Nugenta. Shaw i Blades odpowiadali za 90% wokali, dzieląc się niemal równo po połowie. Tezę, że Damn Yankees naśladowali Night Ranger podtrzymywał głównie Bad Reputation z charakterystycznym riffem i kapitalnymi chórkami. Słodziutka ballada High Enough nie stała daleko od sławniejszej Sister Christian i szybko właczono ją do sountracków filmów: "Gremlins 2", "Nothing But Trouble" i "The Taking of Beverly Hills". Stadionowy Rock City sporo zapożyczał z White Wedding Billy`ego Idola. Jednak Tommy Shaw dał z siebie wszystko, by Blades nie spił całej autorskiej śmietanki i w pewnym momencie krążek nabierał barw styxowych w Coming Of Age (numer doszedł do pozycji 60 na liście US Hot 100 i do samego szczytu na listach AOR), Mystified czy Come Again. Ted Nugent obsadził się sam w raczej wspierającej roli, choć styl jego agresywnej gry był wyraźny (Piledriver). Tła wypełnił swoimi klawiszami gościnnie występujący Steve Freeman. Ostatecznie album okazał się zestawem numerów dobrych i zróżnicowanych, choć nie błyskotliwych czy zapierających dech w piersiach.
Fani byli mniej bezkrytyczni i rzucili się na płytę, wynosząc ją do statusu podwójnej platyny. Kluby na trasie koncertowej pękały w szwach i kwartet postanowił dość szybko nagrać następcę. Na [2] zawarto wiele podobieństw do poprzednika - choćby ballada Where Are You Goin` Now? (styl bliski Slaughter) i rocker Firefly miały swoje idealne odbicie w postaci odpowiednio High Enough i Piledriver. Obok nich znalazło się również sporo oryginalnych rzeczy i to mimo poruszania się w sztywnych ramach hard rocka. Przy udziale producenta Rona Nevisona (Heart, Chicago) udało sie stworzyć fantastyczną ścianę dźwięków i ich brzmienia nie udało się krytykom zanegować. Potrzeba był jednak kilku odsłuchów by powyłapywać te smaczki, szczególnie jeśli chodzi o grę gitar i basu. Otwieracz Opener Don`t Tread On Me miał wszystkie zalety debiutu - chwytliwy riff, pulsujący bas i zaraźliwy chórek. Dość przeciętne rockery Fifteen Minutes Of Fame oraz Dirty Dog torowały drogę dla następującego po nich Mister Please - wilka w owczej skórze. Akustyczna gitara i miękki wokal Shawa sprawiały wrażenie słodkiego mirażu, a wówczas uderzała reszta drużyny z intensyfikacją tempa. Ballady Damn Yankees to niemal czysty AOR, podczas gdy reszta kawałków wchodziła na pole ostrego rock`n`rollowego hard rocka. Sporo dobrego dał z siebie klawiszowiec Robbie Buchanan, pogrywający tutaj gościnnie. Po wypełniaczu Firefly następował pokaz gitarowego geniuszu w trzeciej minucie Uprising. Sleazowy mix Faster Pussycat i Aerosmith opanował początek This Side Of Hell, a krzyk Shawa w tym kawałku mógłby spokojnie pochodzić od Joe Leste z Bang Tango. Shaw wcale nie śpiewał w tej kompozycji sleazowo, raczej w stylu swojego solowego albumu Ambition, co dało ciekawy efekt. Wszystko zamykał bezbarwny Double Coyote przyjmujący postać jam session - w zasadzie niesprecyzowany, ale ukazujący atmosferę dobrej zabawy podczas nagrań. Po wydaniu krążka chodziły jeszcze słuchy, że kwartet nagrywał demówki pod wydanie trzeciej płyty, ale na pogłoskach się skończyło i muzycy wrócili do swoich macierzystych działalności.
Tommy Shaw zrealizował kilka albumów solowych: Girls With Guns w 1984, koncertówkę Live In Japan w 1985, What If w 1985, Ambition w 1987, 7 Deadly Zens w 1998 i The Great Divide w 2011. Wraz z Jackiem Bladesem stworzył projekt Shaw / Blades. Jack Blades wydał solowo Jack Blades w 2004 i Rock`n`Roll Ride w 2012, dołączył do Tak Matsumoto Group TMG I w 2004 i w końcu do znakomitego Revolution Saints. Michael Cartellone grał potem w Accept, z Chuckiem Mosley`em (ex-Faith No More), Johnem Fogerty`m, Peterem Framptonem, Johnem Wettonem, Cher, Bradem Gillisem, Tim Kirkerem, Lynyrd Skynyrd i Joe Lynn Turnerem.

Ted Nugent (ex-Amboy Dukes), Tommy Shaw (Styx), Jack Blades (ex-Rubicon, Night Ranger)