DEADRINGER

Amerykański jednorazowy projekt utworzony przez doświadczonych muzyków w 1989 (w tym sekcję rytmiczną stanowiącą o sile pierwszych siedmiu płyt Alice Cooper). Jedyny album brzmiał jakby był nagrany przynajmniej pięć lat wcześniej. Większość numerów oparto na prostych riffach i równo tnącej sekcji rytmicznej, nadając im wydźwięk bliższy Keel czy Quiet Riot, niż herosom późnej sceny hair metalowej. Surową rytmikę skontrastowano z melodyjnymi frazami Huhna, riffami Johnsona i mało nachalnymi podkładami klawiszowymi Boucharda. Całość stanowiła mieszankę wczesnego glam metalu, hard rocka i AOR. Zagrany w średnim tempie Everybody Rock posiadał nadzwyczaj łagodną solówkę, a When You`re In You`re In satysfakcjonować mógł miłośników wczesnego Victory i zmetalizowanego AC/DC. Urzekał balladowy Love`s A Killer w akustyczno-elektrycznej oprawie wspomaganej przez udające smyczki klawisze, natomiast Secret Eyes serwował typowy AOR z odważniej wyeksponowanymi klawiszami. Powrót do hard rockowego uderzenia następował w Balls Out, tym razem noszącego wyraźne piętno Alice`a Coopera z czasów Constrictor. Kolejne numery (Summa Cum Loud i Double Talk) nie wnosiły niczego ciekawego, powtarzając wcześniej wykorzystane patenty i zawierajac bezbarwne refreny. Deadringer pokazywali jednak klasę w drugiej balladzie Dangerous Love, przypominającą melancholijną melodyką Always Gonna Love You Gary`ego Moore`a. Szkoda, że zespół nie poszedł mocniej w tym wolniejszym AOR-owym kierunku, w którym sprawdzał się najlepiej - dowodził tego niezbicie Bring On The Night w stylu wczesnego Survivor, z łagodnym wokalem Huhna, pastelowymi klawiszowymi tłami i znakomitą (po części tappingową) solówką. Kończący całość Unsung Heroes znów zataczał krąg do grania spod znaku Quiet Riot. Krążek był zbyt rozstrzelony stylistycznie, by podbić serca określonej grupy słuchaczy, choć kilka utwórów mogło uzależnić.
Charlie Huhn zaśpiewał na debiucie Axel Rudi Pella Wild Obsession w 1989, po latach dołączył też do Foghat.

Charlie Huhn (ex-Ted Nugent, ex-Gary Moore, ex-Victory); Joe Bouchard (ex-Blue Öyster Cult),
Dennis Dunaway / Neal Smith (obaj ex-Alice Cooper i ex-Billion Dollar Babies)