ROGER GLOVER

Muzyk walijskiego pochodzenia (ur. 30 listopada 1945), kompozytor, tekściarz i producent nagrań. W 1961 ostatecznie wybrał na swój instrument gitarę basową. Związywał się kolejno z zespołami The Madisons, The Lightnings, Episode Six (gdzie spotkał Iana Gillana), by w 1969 dołączyć do Deep Purple. Miał spory udział w przemianie oblicza tej formacji z nie do końca sprecyzowanego stylistycznie na heavy-rockowy. Z Purpurowymi odniósł sukces na skalę globalną, okazując się mistrzem swojego instrumentu. W 1973 został wyrzucony z Deep Purple na wyraźne żądanie Ritchie`go Blackmore`a. Wydany w listopadzie 1974 [1] był jego triumfem jako twórcy. Album zawierał operę rockową opartą na identycznie zatytułowanej baśniowej książce Williama Plonera i znanego rysownika Alana Aldridge`a. Partie wokalne wykonali m.in. Ronnie James Dio i Mickey Lee Soule (obaj Rainbow), David Coverdale i Glenn Hughes (obaj Deep Purple), John Lawton (ex-Lucifer`s Friend, później Uriah Heep) i Tony Ashton. Wśród wielu instrumentalistów zaproszonych do udziału w sesji znaleźli się m.in. perkusista Les Binks (ex-Eric Burdon, potem Judas Priest), basista Mo Foster, perkusista Michael Giles (ex-King Crimson) czy klawiszowiec Eddie Hardin. Składająca się z 20 części całość skrzyła się od pomysłów, a pełne ekspresji piosenki, nastrojowe ballady i efektowne miniatury instrumentalne ujawniały różne wpływy - od tradycyjnie pojmowanego rocka (Sir Maximus Mouse), przez blues i jazz (Together Again), soul i gospel (Get Ready, Fly Away) po wodewil (Saffron Dormouse And Lizzy Bee) i muzykę klasyczną (Dawn). Sceniczna premiera dzieła 16 października 1975 w londyńskim Royal Albert Hall z udziałem Gillana, Coverdale`a, Hughesa i Jona Lorda została udokumentowana filmem "The Butterfly Ball" (1976, reż. Tony Klinger), zawierającym też nieudane wstawki taneczne i animowane. Z sierpnia 1975 pochodził za to singiel z przeróbką Strawberry Fields Forever The Beatles, przygotowany przez Glovera razem z Hardinem pod szyldem Natural Magic. W tym samym roku Roger zagrał na basie na solowym debiucie frontmana Nazareth - Dana McCafferty`ego.
[2] nagrano z pomocą sekcji smyczkowej Monachijskiej Orkiestry Symfonicznej. Płyta zawierała 4 główne kompozycje (każda dotycząca jednego żywiołu) oraz 2-minutowe finalne zakończenie. Ten muzyczny poemat pełen był art-rockowej dostojności, a oparto go głównie na brzmieniu klawiszy i fortepianu z dodatkiem jazzujących partii saksofonu i fletu w wykonaniu Ronniego Aspery`ego. Na płycie dużą rolę odgrywały również skrzypce Grahama Presketta. Ciekawostką była gra na akustycznej gitarze i występ w chórkach Martina Bircha, znanego producenta i inżyniera dźwięku (m.in. Deep Purple, Rainbow, Black Sabbath, Blue Öyster Cult, Iron Maiden). W 1979 Glover dołączył do Rainbow, z którym nagrał 4 płyty: Down To Earth w 1979, Difficult To Cure w 1981, Straight Between The Eyes w 1982 oraz Bent Out Of Shape w 1983. Z kolei [3] był nieudanym dziełem pop-rockowym, urozmaiconym nużącymi elementami funku i reggae. Zniechęcony swoimi solowymi eksperymentami, Glover z radością przyjął zaproszenie do reaktywującego się w najsłynniejszym składzie Deep Purple w tym samym roku. W 1988 nagrał nieudaną płytę z Ianem Gillanem Accidentally On Purpose (pod szyldem Gillan / Glover). [4] był najbardziej osobistym albumem Glovera - wypełniła go muzyka kameralna, subtelna i przesycona niemal duchem amerykańskiego Południa (No Place To Go, Beyond Emily, The More I Find), choć wśród tego nastrojowego klimatu trafił się ostrzejszy The Bargain Basement. Sam basista zaśpiewał tym razem tylko w jednym kawałku Burn Me Up Slowly. Na [5] zaśpiewali m.in. Dan McCafferty i Pete Agnew z Nazareth oraz Mickey Lee Soule (ex-Rainbow).
Z wielkim powodzeniem Glover działał przez lata jako producent nagrań. W tej roli działał m.in. z Nazareth (3 płyty), Rory`m Gallagherem, Judas Priest (Sin After Sin w 1977), Davidem Coverdale`m (2 płyty), Rainbow (4 wspomniane albumy), MSG, Pretty Maids (Jump The Gun w 1990) oraz Deep Purple (Slaves And Masters w 1990). Gościnnie uczestniczył w nagraniach Jona Lorda, Dana McCafferty`ego, Iana Gillana, Gov`t Mule i Alice`a Coopera (Paranormal). W wolnych chwilach oddawał się malarstwu. David Rosenthal założył Red Dawn i grał u Vinnie Moore`a Chuck Burgi też grał w Red Dawn, bębnił też na debiucie Joe Lynn Turnera.

Micky Lee Soule / David Rosenthal / Chuck Burgi (wszyscy ex-Rainbow)