WOJCIECH HOFFMANN

Polski gitarzysta, urodzony 1 lutego 1955. Popularność zyskał w Turbo i Non Iron. W 2002 wydał pierwsze utwory solowe: Irlandzki oraz przeróbkę kolędy Jezus Malusieńki. W końcu wydał własnym sumptem debiut, próbujący łączyć style Vai`a i Satrianiego. Zamysł krążka chodził muzykowi po głowie znacznie wcześniej, ale po zawieszeniu działalności Turbo nie przejawiał zbytniej inwencji do jego nagrania. Płyta z pewnością nie była adresowana do miłośników ciężkiego grania, do jakiego przyzwyczaił Hoffmann przez blisko 30 lat. Ta w całości instrumentalna opowieść zaskakiwała zmianami nastrojów wywoływanych przez wszędobylską gitarę. Jak na polskie warunki, materiał zrealizowano nienagannie pod względem profesjonalizmu oraz perfekcji brzmienia. Dźwięki malowały orientalne krajobrazy (Delhi), przywodziły na myśl kwitnące wrzosowiska (Irlandzki), ale potrafiły też przyspieszyć (Pendolino, Sahara Express). Przeważały jednak spokojne stonowane kompozycje wprowadzające w stan zadumy w rodzaju Rajska Jabłoń czy Brzozy Pamięci. Całość wieńczyła ponad 11-minutowa progresywno-jazzowa suita Dębowy Gaj. Co poniektórych mógł zaskakiwać fakt, że gitarzysta dobrze czuł się w tego typu klimatach, ale wierni fani Turbo wiedzieli, że to Hoffmann własnie przez lata był zwolennikiem łagodzenia brzmienia w Turbo i toczył o to wiele bojów z Grzegorzem Kupczykiem. Krążek świadczył o szerokich horyzontach muzycznych i doskonałym warsztacie.
1 lutego 2015 - w dniu urodzin gitarzysty - premierę miał [2] wydany nakładem niezależnej wytwórni Kubicki Entertainment. Od poprzedniego albumu minęło blisko 12 lat, w ich trakcie Turbo wydało trzy płyty studyjne oraz przeszło przez istotne zmiany personalne, nie zaniedbując jednocześnie intensywnej działalności koncertowej. W studio pojawili się liczni goście - Grzegorz Skawiński (Kombi, ex-Skawalker, ex-O.N.A), Neil Zaza (znany z adaptacji klasycznych kompozycji Bacha i Mozarta), Leszek Cichoński (organizator corocznego "Thanks Jimi Festival" we Wrocławiu), skrzypek Michał Jelonek (ex-Ankh), saksofonita Marcin Kajper, Rafał Piotrowski (frontman Decapitated) czy ówczesny wokalista Turbo Tomasz Struszczyk. 4-minutowy instrumentalny popis Gary poświęcono pamięci Gary`ego Moore`a - począwszy od rzewnych zagrywek na wskroś przesyconych bluesem, a skończywszy na zadziorniejszym, cięższym brzmieniowo finale, będącym nader jasnym nawiązaniem do hard rockowego etapu w twórczości Moore'a. Dalej nastrój ulegał gwałtownej zmianie - rozbudowany The Birth osadzono w estetyce rocka progresywnego, z zapętlonym ciekawym riffem i mnóstwem instrumentalnych smaczków. Carefree Fields płynął leniwie ścieżką łagodnego blues-rocka, okraszonego łkającym brzmieniem gitary, podczas gdy w Centimeter Of Time prog-rockowego kolorytu dodawała rozbudowana struktura i wirtuozerskie partie instrumentalne. Ostrzejszym wejściem bębnów na tle dynamicznych zagrywek gitarowych rozpoczynał się SD & RR - drapieżny blues z naleciałościami progresywno-psychodelicznymi. Nudny Falling In Love to nadmiernie sentymentalna melodia i za tym melancholijną atmosferą nie szła tym razem muzyczna jakość. W Behind The Windows łagodne zagrywki ustępowały miejsca gitarowemu ciężarowi wzbogaconemu o interesujące wokalizy w wykonaniu córki Hoffmanna, Martyny. Natomiast Journey To The End mixował w sobie wpływy progresywne z brzmieniami stricte hard rockowymi. Kompozycję wieńczyła majestatyczna instrumentalna coda, jakby żywcem wyjęta ze sceny finałowej hollywoodzkiego filmu akcji. In Line To God startował relatywnie ciężkim sabbathowym riffem, lecz swoistą złowrogość złagodzono brzmieniem. Płyta ostatecznie potwierdziła gitarowy kunszt Hoffmanna - udowadniała, że na tym etapie muzycznej działalności przywilejem było artystyczne realizowanie się na pograniczu gatunków i korzystanie z różnorodnych inspiracji. Stylistycznie była to wypadkowa aktualnych upodobań muzyka, podana w nienagannej oprawie instrumentalnej, gdzie zamiast gitarowych popisów wrzucono namalowane dźwiękiem różnorodne opowieści.
Tomasz Krzyżaniak dołączył do Turbo.

Wojciech Hoffmann (Turbo, ex-Non Iron), Atma Anur (ex-Cacophony, ex-Tony MacAlpine, ex-Richie Kotzen, ex-Vicious Rumors, ex-Ramos, ex-Hardline)