Szkocki gitarzysta, urodzony 12 września 1956. Sławę zdobył wpierw w Thin Lizzy (1974-1976), następnie grał w Wild Horses, w końcu zyskał rozgłos zastępując Eddiego Clarke`a w Motörhead, z którymi nagrał niedoceniany Another Perfect Day w 1983 (jego grę można było też usłyszeć na częściowej składance No Remorse z 1984 oraz koncertówce The Birthday Party w 1990). Potem zniknął ze sceny, nagrywając jedynie sporadycznie (That`s All... w 1995 z The Clan oraz Global Panic! w 2009 z The Bitter Twins). Przez lata do muzyka przylgnęło miano hulaki, kobieciarza, narkomana i pijaka. Pewnym zaskoczeniem mógł być jego udział w zreformowanym projekcie Lizzy, ale nie zmieniało to faktu, że Brian w tamtym okresie był jedynie cieniem samego siebie. Tymczasem po niemal 37 latach od czasu pierwszego pojawienia się w składzie Thin Lizzy, Robertson nagrał swój solowy debiut. Materiał nieoczekiwanie okazał się znakomitą dawką hard rocka, okraszonego sporą dawką bluesowego feelingu. Album polecany był zwolennikom Bad Company, Whitesnake, Erica Claptona, Deep Purple, The Cream, Rainbow, Bad English i Thin Lizzy. Ta wspaniała sentymentalna podróż do przeszłościani razu nie ocierałą się o łzawy kicz. Energetyczny tytułowy Diamonds And Dirt retrospekcyjnie wracał do dokonań z dawnych lat z żeńskim chórkiem w tle. Pomimo wspaniałej solówki Briana, w tym zespole nikt się nie pchał przed szereg, wykonując po prostu swoje. Więcej bluesa zaserwowano w Passion, świetnie wypadła także przeróbka It`s Only Money Thin Lizzy z 1974. Robertson przygotował też z nadzwyczajną starannością trzy covery Frankiego Millera: Mail Box, Do It Till We Drop oraz Ain`t Got No Money. Do tradycji Thin Lizzy nawiązywała kolejna przeróbka Running Back, której oryginalna wersja znajdowała się na Jailbreak z 1976. Autorskiego Texas Wind nie powstydziłby się Chris Rea, z kapitalnym zwolnieniem i pokaźną dawką AOR. Nostalgiczny Devil In My Soul oparto na elektrycznym bluesie z akustycznymi wtrąceniami techniką slide, a Blues Boy był niepublikowanym kawałkiem, w którego tworzeniu maczał swego czasu swoje palce sam Phil Lynott. Hard rock przypominał o sobie w That`s All, odegranym w klimatach Bad Company z czasów bez Paula Rodgersa. Fani tego typu grania mogli być pod dużym wrażeniem całości, a Brian udanie przypomniał o sobie koneserom.

Brian Robertson (ex-Thin Lizzy, ex-Wild Horses, ex-Motörhead), Leif Sundin (ex-MSG), Nalle Pahlsson (Therion), Ian Haugland (Europe)