Amerykański zespół powstały w 1983 w Middletown (Connecticut). Pierwsze demo "Steel Prophet" było dramatycznie słabe. Nagrano je w składzie: Kachinsky, Tarascio, wokalista Dave Brooks i basista Wayne Faircloth. Odrzucał przede wszystkim śpiew, a właściwie recytacje Brooksa - faceta, który nigdy nie powinien stanąć za mikrofonem. Z nim też zrealizowano numer In The Dream na składankę "Iron Tyrants Waging War". Wkrótce Kachinsky i Tarascio przenieśli się do Los Angeles, gdzie podjęli długoletnią współpracę z basistą Vince`m Dennisem. Do tej trójki dołączyli frontman Nick Mantis (ex-Ascendence) i drugi gitarzysta Domenic Chavira. Nick swego czasu starał się o posadę w Fates Warning, ale kiedy otrzymał ją Ray Alder, postanowił stanąć na czele Steel Prophet. Nagrana przez tą ekipę druga demówka "Visions Of Force" także nie przebiła się do świadomości szefów wytwórni płytowych. W końcu grupa zrekrutowała śpiewaka z prawdziwego zdarzenia Ricka Mythiasina (ur. 16 września 1966) oraz gitarzystę Jona Pageta. Kwintet uderzył trzecią demówką "Inner Ascendance" w 1989 - kasetę zdobiło solidne logo, niezła okładka i wzorowe brzmienie. Był to interesujący mix Fates Warning z czasów No Exit, Damien Steele, Oracle, Crimson Glory i Enchanter. Robiły wrażenie nawet Death i Life - znane z pierwszej demówki, ale kompletnie przearanżowane. Mythiasin okazał się posiadaczem głosu czystego i mocnego, podchodzącego pod Johna Archa z inklinacjami Johna Cyriisa do wchodzenia na wysokie rejestry i manieryzm Geoffe`a Tate`a. Po raz pierwszy w twórczości formacji pojawiły się też wtręty pod Iron Maiden w Technocricide. Ten dobry materiał US powermetalowy nie zapewnił jednak kontraktu w okresie, kiedy dla klasycznego metalu nastały ciężkie czasy. Przez następne lata w zespole niewiele się działo, choć supportował on Armored Saint, Manowar, Fates Warning, Candlemass, Saxon, Flotsam & Jetsam i Sacred Reich. W międzyczasie odszedł Paget, którego zastapił Horacio Colmenares.
Przez kolejne lata w obozie Steel Prophet działo się niewiele. Dopiero w 1995 ukazał się debiutancki album nakładem niemieckiej wytwórni Brainstorm Division. Na ten warto było tak długo czekać, gdyż w smakowity sposób łączył heavy/powermetalową energię z klimatami Crimson Glory czy Fates Warning. W późniejszym okresie grupa zbliżyła się do stylu Iron Maiden - jednak ze specyficznym mrocznym brzmieniem, którego ekipa Harrisa nigdy nie miała. Przełom stanowił kapitalny [4], na którym zagrali gościnnie m.in. Roy Z. (Bruce Dickinson), Bernie Versailles (Agent Steel, Fates Warning, Engine) i Joe Floyd (Warrior). Melodyjne szybkie utwory z łamanymi tempami i potężną sekcją rytmiczną uzupełniał specyficzny głos Mythiasina. W otwierającym Montag zastosowano aż trzy warianty głównej melodii, a tekst oparto na książce Ray`a Bradbury`ego "Fahrenheit 451". Ekipa umiejętnie balansowała między tempami, wiarygodnie brzmiąc zarówno w nostalgicznym momentami New Life, mocarnie brzmiącym Betrayal czy szybszym Strange Encounter.
Wysoki poziom utrzymano na [5] i ten krążek z pewnością dorównywał znakomitemu przecież w każdym aspekcie poprzednikowi. Obok przebojowych The Ides Of March, Dawn Of Man czy Goddess Arise, Steel Prophet z równie dużą łatwością serwowali bardziej skomplikowane Unseen i Ghosts Once Past. Częściowo rozczarowywał za to [6], zbyt mroczny i odarty z odpowiedniej melodyjności. Sprawiał odpychające wrażenie, jakby muzycy szamotali się w poszukiwaniu właściwego dla siebie stylistycznego kierunku. Poddany fali krytyki, Steel Prophet powrócił udanie do sprawdzonych wzorców na interesującym [7], choć elementy zaczerpnięte z twórczości Żelaznej Dziewicy nie były już takie oczywiste (Truth, Shattered Apart, Killer`s Confession). Pojawiły się za to nawiązania do Black Sabbath, przede wszystkim w sferze ciężkich riffów. Mimo osiągnięcia pewnego sukcesu, ze Steel Prophet zdecydował się odejść Rick Mythiasin, niezadowolony ciągłymi zmianami kierunku. Wokalista dołączył wpierw do niemieckiego progresywno-powermetalowego Taraxacum, zaśpiewał na debiucie Redemption oraz trzecim albumie New Eden. Niezrażeni tym faktem jego byli koledzy zrekrutowali nowego śpiewaka Nadira D`Priesta (właśc. Antonio Nadir Munoz) i z nim zrealizowali rozczarowujący [8]. Krążek był cięższy od poprzedników, ale nie przełożyło się to na jakość. Okazało się tak krytykowany przez lata za naśladowanie Dickinsona, Mythiasin posiadał głos nie do podrobienia. Ponadto w dwóch numerach zaproponowano elektroniczne udziwnienia. W pamięć nie zapadała również żadna solówka gitarowa. Nowe granie jawiło się jako słabsza podróbka Riot i Warrior. Płyta nie zdobyła uznania fanów i Steel Prophet zawiesił działalność w 2005. Formacja powróciła dekadę później, ale nawet Mythiasin nie potrafił wykrzesać zbyt wiele z przeciętnego [9], a nagrany po pięcioletniej przerwie [10] kopiował Mystic Prophecy.
Dyskografię uzupełniają dwie kompilacje: Genesis z sierpnia 2000 (demówka "Inner Ascendance" z 1989 oraz covery Accept, Iron Maiden, Metalliki, Judas Priest, Black Sabbath i Simple Minds) oraz Shallows Of Forever ze stycznia 2008 (In The Dream ze składanki "Iron Tyrants", demówka "Steel Prophet" i demówka "Visions Of Force"). Pete Parada bębnił potem w Engine. Horatio Colmenares grał we wspomnianym New Eden oraz jako basista w Axehammer

Nadir D`Priest (ex-London), James Schultz (New Eden), Roberto Liapakis (ex-Valley`s Eve, Mystic Prophecy, ex-Devil`s Train)