Niemiecki wokalista urodzony 24 kwietnia 1966. Pierwsze kroki stawiał w kapelkach High Voltage i T.A.X. (1987–1990). Rozgłos zyskał śpiewając w Letter X, Jaded Heart, The Sygnet, Biss, Zeno, greckim Redrum (No Turning Back w 2007 i Victims Of Our Circumstances w 2013), Bloodbound, Silent Force, PowerWorld (Cybersteria w 2013), Michael Bormann`s Jaded Hard (Feels Like Yesterday w 2019 i Power To Win w 2022) oraz Seven Ravens (Barely Hanging On w 2021). Swoje solowe płyty nagrywał przeważnie sam, korzystając z gościnnych udziałów takich muzyków jak klawiszowiec Chris Ivo (kolega z Jade Heart), gitarzysta Rob Marcello z Danger Danger czy perkusista Guido Gallus (ex-Centaur). Dopiero po wielu latach w celu nagrania [7] zmontował trwalszą ekipę, w której skład weszli gitarzysći Bobby Stocker i Jean Bormann, a także klawiszowcy występujący z Michaelem wcześniej: Eric Ragno (znany z Solna, Takara czy Dante Fox) oraz Marco Grasshoff. Na wszystkich albumach Michael generalnie zaprezentował melodyjny hard rock silnie zahaczający o AOR. Było to granie raczej spokojne, bez szaleństw i zarazem przemyślane - korzystające zarówno z wpływów Bonfire, Def Leppard, Europe, Winger i lżejszej wersji Royal Hunt.