W początkowym zamyśle Sinergy miało być ubocznym projektem znanych muzyków powstałym w 1997 w Helsinkach. Pomysł na założenie Sinergy zrodził się w głowie Kimberly Goss w 2000, a o pomoc w jego realizacji poprosiła Alexa Laiho z Children Of Bodom. Po zaproszeniu prominentnych postaci skandynawskiego metalu, nagrano debiut i wydano go nakładem Nuclear Blast 21 czerwca 1999. Było to osiągnięcie wybitne - album zawierał melodyjny, techniczny i urozmaicony heavy/power, a najjaśniejszymi momentami były: startujący chórkiem The Fourth World, opowiadający o wojowniczej księżniczce Xenie The Warrior Princess, wspaniała ballada Razorblade Salvation oraz przebojowy Swarmed. Krążek był pełen instrumentalnych fajerwerków, w zaskakujący sposób odświeżających wypróbowaną formułę i właściwie każdy kawałek był potencjalnym przebojem. Materiał wręcz kipiał witalną energią, drażnił nerwy dziką drapieżnością, a jednocześnie uspokajał zmysły słodkimi niesamowitymi melodiami. Mistrzowskie solówki i pędzące riffy Laiho nosiły znamiona geniuszu - zresztą był to również okres, kiedy muzyk odnosił największe sukcesy z Children Of Bodom. Gitary świetnie uzupełniały się ze specyficznymi klawiszami. Reedycja z 2006 zawierała trzy bonusy w postaci coverów: Rock You Like A Hurricane Scorpions, The Number Of The Beast Iron Maiden i Gimme Gimme Gimme ABBY.
Podbudowana sukcesem Goss postanowiła przekształcić projekt w pełnoprawny zespół. Jednak [2] był znacznie gorszy, a nowi muzycy wyraźnie nie dorównywali poprzednikom. Bez Strömblada i D'Angelo muzyka sprawiała wrażenie banalnej i mało przemyślanej. Grupa straciła na żywiołowości i nawet Laiho słyszalnie się oszczędzał. Wyróżniały się właściwie jedynie Lead Us To War oraz niemal żywcem wyciągnięty z debiutu Return To The Fourth World. Słabiej wypadły nijakie ballady Laid To Rest i Wake Up In Hell. Zupełnie nie pasował do zespołu również bonus w postaci przeróbki Blondie Hanging On The Telephone. Płyta nic nie wniosła do gatunku, nie wciągała i wywoływała uczucie znużenia. Jeszcze gorszy był [3], na którym miejscami grupa sięgnęła po elementy modern-metalowe. Całość była zaskakująco mroczna, a jej najlepszą część stanowiła środkowa partia. Wpierw Me, Myself, My Enemy z dobrym rozpędzającym się riffem i pojedynkiem gitary kontra wokal Kimberly, następnie Written In Stone - na przemian balladowo-ostre gitar oraz ostry Nowhere To No One z galopującą nieco w stylu Iron Maiden perkusją. Nie wiadomo w jakim celu umieszczono zamykający płytę instrumentalny Remembrance - smutne krótkie dwuminutowe fortepianowe nagranie. Za plus można uznać również Spit On Your Grave oraz Passage To The Fourth World. Reszta materiału była zwyczajnie kiepska. Nawet wytwórnia straciła wiarę w swoich podopiecznych tak bardzo, że nie pojawił się już żaden album Sinergy.

Byli i obecni członkowie zespołu występowali też w innych grupach:

• Kimberly Goss śpiewała gościnnie na obu albumach Warmen, a w marcu 2002 wyszła za mąż za Laiho (rozwód w 2004)
  
• Alexi Laiho zmarł w grudniu 2020 w wieku 41 lat (ogłoszono to kilka dni po jego śmierci, nie podając przyczyn)
  
• Jesper Strömblad - thrash/deathowy Dimension Zero (Silent Night Fever w 2002, This Is Hell w 2003 i He Who Shall Not Bleed w 2007) i groove`owo-hard rockowy CyHra (Letters To Myself w 2017)
  
• Ronny Milianowicz - Dionysus, Saint Deamon, ShadowQuest i Raging Fate (Gods Of Terror w 2017)
  
• Roope Latvala - Children Of Bodom
  
• Marco Hietala - Nightwish, zrealizował też krążek solowy Pyre Of The Black Heart w 2020
  
• Tommi Lillman - Hateframe i Ajattara. Perkusista zmarł 14 lutego 2012
  

Kimberly Goss (ex-Ancient, ex-Dimmu Borgir, ex-Therion), Alexi Laiho (Children Of Bodom, ex-Impaled Nazarene), Jesper Strömblad (In Flames, ex-Hammerfall),
Sharlee D'Angelo (Mercyful Fate, Witchery, Illwill), Roope Latvala (ex-Waltari, ex-Stone, Warmen), Marco Hietala (Tarot), Tommi Lillman (To/Die/For)