Nader Sadek to amerykański muzyk, urodzony 16 października 1980, którego rodzina przyjechała do USA z Egiptu. Jego historię nalęzałoby jednak zacząć od nawiązania do Morbid Angel. Perturbacje, do których doszło w składzie Morbidów w połowie pierwszej dekady XXI wieku (powrót Davida Vincenta) sprawiły, że wokalista Steve Tucker znalazł się na muzycznym bezrobociu. Nie zamierzał on jednak wycofywać się z branży a okazją do zaprezentowania światu kolejnej próbki jego charakterystycznego growlingu okazała się współpraca właśnie z Sadkiem. Odpowiedzialny wcześniej za sceniczną oprawę koncertów Mayhem i Sunn O, Nader zaprosił do nagrań znane w deathmetalowym światku osoby. Tucker, Blasphemer i Mounier zostali w studi wsparci nieznanym basistą oraz grupą gitarzystów solowych (m.in. Tony Norman z Monstrosity czy Destructhor z Zyklon). Ci ludzie przygotowali płytę, która w założeniu miała przyćmić ukazujący się także w 2011 ósmy album Morbid Angel, co się nie udało. Debiut nawiązał do dokonań Morbidów z okresu, w którym rolę wokalisty zespołu pełnił Tucker - dość szybkie, pełne blastów i dzikości granie, któremu jednak nie brakowało monumentalnych zwolnień, okazjonalnych melodyjnych wstawek, a także pewnej dawki chwytliwości poszczególnych utworów. Gitara Blasphemera brzmiała typowo deathmetalowo - szybkich riffów w jednych miejscach bardziej technicznych i pokręconych, a w innych prostszych i tworzących klasyczną ścianę dźwięku. Jedynie drobne fragmenty przypominały o blackmetalowym rodowodzie Norwega. Niestety, gitarowe popisy nie zapadały w pamięć tak jak solówki Azagthotha czy Rutana. Podobnie jak w Cryptopsy, Mounier preferował konkretne obijanie werbla, bez przesadnej subtelności w tym zakresie i z solidną dawką dzikości. Tucker ryczał znaną wszystkim gardłową i wściekłą manierą, miejscami wspomaganą różnego rodzaju technologicznymi modulacjami. Album zawierał kilka instrumentalnych mrocznych przerywników, w których najmocniej przejawiały się elementy Mayhem (Attila Csihar w chórkach). Blackowo prezentował się też ogólny klimat nagrań, jak również produkcja, który mimo pewnej selektywności i wyeksponowania brzmień instrumentów była surowa i duszna. Na te niespełna pół godziny muzyki złożyło się dziewięć kompozycji, w tym trzy instrumentalne. Wśród nich znalazły się konkretne strzały stawiające przede wszystkim na szybkość - huraganowy Petrophilia, ambitny gitarowy Soulless, pełen powyginanych melodii Sulffer), jak i kompozycje w których zwolnień było więcej (wzbogacony wstawkami instrumentów smyczkowych i kobiecego śpiewu Guadalupe Perazy Of This Flesh, a także Mechanic Idolatry - przypominający numery z Gateways To Annihilation Morbidów. Do tego dochodziły trzy ambientowo-dronowe przerywniki oraz zamykający album instrumentalny Nigredo In Necromance - oparty na sporej dawce melodii i popisowych solówkach. Z pewnością płyta powinna być dłuższa, bo zespół bezdyskusyjnie miał potencjał. Sam Naser Sadek na żadnym instrumencie nie zagrał, za to skomponował wszystkie utwory. Później nagrywał okazjonalnie, także z pomocą polskich muzyków, by w końcu stanąć za mikrofonem na [4].
Steve Tucker wrócił później w szeregi Morbid Angel w celu nagrania Kingdoms Disdained, występował też w Warfather, Arise From Worms (EP-ka Arise From Worms w 2022, na perkusji Mournier) i Malefic Throne (EP-ka Malefic Throne w 2022).

Steve Tucker (ex-Merciless Onslaught, ex-Ceremony, ex-Morbid Angel), Rune Eriksen (ex-Mayhem, ex-Aura Noir, ex-Mezzerschmitt),
Florent Mournier (Cryptopsy, ex-Solium Fatalis, ex-Vltimas, ex-Tribe Of Pazuzu), Marcin Nowak (ex-Cerebral Concussion, ex-Devilyn, ex-Dies Irae, ex-Spinal Cord, ex-Virgin Snatch, ex-Condemnation),
Travis Ryan (Cattle Decapitation, ex-Murder Construct), Marcin Rygiel (ex-Lux Occulta, ex-Decapitated),
Derek Roddy (ex-Malevolent Creation, ex-Aurora Borealis, ex-Hate Eternal, ex-Divine Empire, ex-Council Of The Fallen)