Amerykańska grupa założona na Florydzie w 1997 przez Erika Rutana (ur. 10 czerwca 1971), ex-gitarzystę Morbid Angel. Prezentowany przez zespół death metal rozpędzony był do piekielnych szybkości. Zwracała uwagę bardzo intensywna perkusja - jej partie stawiały Yeunga w czołówce najlepszych pałkerów deathowych. Hate Eternal było smakowitym kąskiem dla fanów zbutalizowanego technicznego deathu. Drapieżne i głębokie partie wokalne podkreślały piekielny charakter debiutu. Nie było tu żadnych zwolnień, całość wypełniły szybkie i szalone tempa szarpiące na strzępy. Potencjał jakim wręcz kipiał ten krążek zdradzał spory potencjał na przyszłość. [2] stanowił logiczną kontynuację pomysłów i idei zawartych na debiucie. Erik zdecydowanie odciął pępowinę, jaka na poprzedniku łączyła go z Morbid Angel. Teraz muzyka Hate Eternal była tworem samodzielnym, nie muszącym korzystać z popularności poprzedniej grupy Rutana. Fani doświadczali doskonałej symbiozy niejednokrotnie wirtuozerskiej wręcz techniki i opętańczej brutalności. Zdarzało się, że zespoły deathmetalowe gubiły się we własnych pomysłach i zapętlały je do tego stopnia, że wychodziła z tego niezrozumiała i nieakceptowalna papka. W tym przypadku muzyczny zmysł Rutana nie pozwolił, by ta przypadłość dotknęła jego zespół. Gitarzysta trzymał pieczę nad nagraniem każdego pojedynczego dźwięku. Album nagrano i wyprodukowano w sposób iście rewelacyjny. To był krążek wymagający, bezwzględny i "nie wybaczający" obojętności. Rutan pokazał, że etykieta muzyka wszechstronnego i wybitnego została nadana mu bez żadnejprzesady.
W międzyczasie Rutan powrócił w szeregi Morbid Angel, by nagrać album Gateways To Annihilation w 2000, udzielał się również jednocześnie w Alas. Po kolejnym odejściu z Morbidów, zdecydował się nagrać [3]. Ponownie dźwięki z tego wydawnictwa nie dawały żadnej szansy przetrwania zwykłym osobnikom. Takie utwory jak choćby otwierający bramy Piekieł Two Demons czy demoniczny Behold Judas utwierdzały w przekonaniu, że Hate Eternal należał do zdecydowanej czołówki gatunku. W kwestii "naporu na słuchacza" [4] był jeszcze bardziej bezpośredni od poprzednika. 40 minut zupełnej apokalipsy - album był maniakalnie szybki i gęsty, zawierał w sobie miliard pomysłów na sekundę, jednak nie robił już aż tak potężnego wrażenia jak dokonania z przeszłości. Mimo swej monumentalności, nie był w stanie dorównać wizjonerstwu z lat wcześniejszych.
Tim Yeung bębnił w Aurora Borealis, Decrepit Birth (...And Time Begins w 2003), Council Of The Fallen, The Tenth Circle (Of War And Reflection w 2005), Divine Heresy (Bleed The Fifth w 2007 i Bringer Of Plagues w 2009), World Under Blood (Tactical w 2011) i Morbid Angel (jako perkusista sesyjny). Derek Roddy pojawił się u Nadera Sadka. Jared Anderson zmarł 14 października 2006 we śnie w wieku 30 lat. Alex Webster grał potem w Blotted Science (z Grossmannem) i Conquering Dystopia. Erik Rutan w 2020 dołączył do Cannibal Corpse. Hannes Grossmann nagrał solowo: The Radial Covenant w 2014, The Crypts Of Sleep w 2016, Apophenia w 2019, To Where The Light Retreats w 2021 i EP-ka Echoes Of Eternity w 2024.

Erik Rutan (ex-Ripping Corpse, ex-Morbid Angel), Doug Cerrito (ex-Suffocation), Tim Yeung (ex-Windbreed), J.J. Hrubocvak (ex-Divine Rapture)
Derek Roddy (ex-Aurora Borealis, ex-Malevolent Creation, Nile, Council Of The Fallen), Alex Webster (Cannibal Corpse),
Hannes Grossmann (ex-Devil`s Cry, ex-Necrophagist, ex-Shapeshift, ex-Blotted Science, ex-Obscura, The Fractured Dimension, Alkaloid, Eternity`s End, Howling Sycamore)