Szwedzka grupa powstała w Sztokholmie w 2003. Bracia Jansson przez wiele lat stanowili ważny element krajowej sceny progresywnego melodyjnego grania, jednak nigdy nie zdobyli znaczącego uznania. W końcu wpadli na pomysł zorganizowania zespołu, który grałby muzykę zarazem ambitną i przystępną, heavymetalową w formie, cechującą się niemal powermetalową energią wykonania, a przy tym pozostającą rozpoznawalną jako metal szwedzki. Tak narodził się Tears Of Anger, do którego zrekrutowano doświadczoną sekcję rytmiczną w osobach Johana Niemanna i Daniela Floresa. Zobowiązania muzyków na innych polach spowodowały, że pierwsza płyta powstawała powoli i ukazała się w 2004, kiedy w Szwecji ekip proponujących podobną kombinację stylistyczną pojawiło się więcej. Kwartet odróżniał się od nich jednak mocnym gitarowym brzmieniem i brakiem instrumentów klawiszowych poza tłem. Głos Björna Janssona był zbliżony do tonacji Jörna Lande, co najlepiej słychać w najłagodniejszych i najbardziej melodyjnych rockowych partiach. Łamane tempa, niepokojące ozdobniki elektroniczne ze zniekształconym i przetworzonym hymnem radzieckim na czele otwierały The Awakening. Nowoczesne aranżacje z potężnymi riffami zaprezentowano w Still Alive powodowały, że to trudne i niejednoznaczne granie mogło wydawać się nie do końca przemyślanym. Ta muzyka wymagała bowiem odpowiedniego nastawienia na zróżnicowanie wewnątrz kompozycji, a za przykład mógł służyć przede wszystkim mistrzowsko rozegrany Revenge Will Come z doskonale dopasowanym do tego znacznie łagodniejszym refrenem. Kiedy formacja grała bardziej melodyjnie, ciepło i w prostszy sposób to powstawały numery w stylu późnego Masterplan z chwytliwymi heavy/rockowymi refrenami na wzór Afraid Of The Dark. Muzycy potrafili również zachwycić mocarną rozbujaną jazzującą gitarą w przebojowym i jednocześnie ciężkim Nightmare. Tak na dobrą sprawę ta płyta nie pozwalała się nudzić, gdyż zespół serwował coraz to nowe pomysł na skomplikowan aranżacje i atrakcyjne ubarwiające melodie - nawet kiedy podawano je w odcieniach szarości i ze szczyptą psychodelii jak w Moment Of Truth lub Who I Am?. Utwory miały w sobie sporo treści, a wszystko mieszczono zwykle w czterech minutach. Zamiast rozciągniętych tasiemców serwowano granie zwarte i rockowo pokręcone jak w Walk Away, gdzie obok kruszącej gitary miażdżył bas, a w tle nieśmiało odzywały się łagodne chórki z odrobiną soulu. Daniel Flores zagrał niezwykle oszczędnie - perkusista zrezygnował z szarż, za to każde uderzenie posiadało swoje znaczenie i cel. Wyjątkowo aktywny bas gniótł za to bez litości, czasem spychając w cień zazwyczaj skromne gitarowe solówki. Brzmienie tego albumu było wyjątkowo ciekawe, kłądąc nacisk na moc. Tej płycie trzeba było dać więcej szans niż choćby dokonaniom Masterplan, gdyż Tears Of Anger grali metal trudniejszy w odbiorze, nie zapominając jednakże o pięknych melodiach i niebanalnych chwytach spoza głównych metalowych obszarów. Album został dostrzeżony, ale nie otworzył bram do sławy. W 2005 najbardziej zapracowany był Daniel Flores bębnił na płytach Secret Sphere i progresywno-metalowego Xsavior (Caleidoscope). Nie próżnował też Björn Jansson, śpiewając na płycie Long Lost Pride Imaginery. W 2006 nagrano w niezmienionym składzie drugi krążek, który był - niestety mało udaną - próbą progresywnego potraktowania stylistyki heavy/power.
Björn Jansson śpiewał w Imaginery, Beyond Twilight oraz Ride The Sky (grał tam też Benny). Johann Niemann grał potem w Evil Masquerade, Evergrey, deathmetalowym Sectu (Nefarious w 2014) i Beyond The Katakomb. Daniel Flores bębnił w powermetalowym Fatal Force (Fatal Force w 2006), progresywno-powermetalowym 7days (The Weight Of The World w 2006 i Into Forever w 2010), The Codex, Evil Masquerade, progresywno-hard rockowo/heavymetalowym Crash The System (The Crowning w 2009), Magnus Karlsson`s Free Fall, AOR-owym Find Me (Wings Of Love w 2013, Dark Angel w 2015 i Angels In Blue w 2019). W końcu spotkał się ponownie z Niemannem w AOR-owym First Signal.

ALBUM ŚPIEW GITARA BAS PERKUSJA
[1-2] Björn Jansson Benny Jansson Johan Niemann Daniel Flores

Benny Jansson (ex-Johansson), Daniel Flores (ex-Afterglow, Minds Eye),
Johan Niemann (ex-Afterglow, Minds Eye, Therion, Demonoid, Hubi Meisel), Daniel Flores (ex-Afterglow, Mind`s Eye, ex-Zool, Hubi Meisel)


Rok wydania Tytuł
2004 [1] Still Alive
2006 [2] In The Shadows

  

Powrót do spisu treści