Szwedzki projekt powstały w 2007 z inicjatywy Magnusa Karlssona. Tym razem podjął on współpracę z uznanym wokalistą Markiem Boalsem. Za intrygującą okładką kryła się dość rozczarowująca muzyka. W pewnym sensie przypominała ona domenę kompozytorów filmowych - ze względów czasowych tworzyli wiele kompozycji do siebie podobnych, nagrywając wciąż tę samą ścieżkę, zmieniając w niej za każdym razem niewiele. Podobnym tropem podążył Karlsson w The Codex. Pisząc rok w rok kilkadziesiąt utworów, układając do nich solówki, dodając partie klawiszowe, wpadł w rutynę przeciętności i zaczął się powtarzać. Album przypominał nieudaną współpracę Karlssona z Tony`m O'Horą (ex-wokalistą Praying Mantis). Album był w zasadzie zbiorem pozostałości po drugiej płycie Allen/Lande. Kawałki zlewały się w jedną masę, sam Karlsson nie starał się zaproponować niczego nowego i nawet doskonale śpiewający Boals nie ratował sytuacji. Po niezłym Beyond The Dark z materiału wiało nudą, nagrano wiele muzycznych dłużyn. Kiedy już chciało płytę wyłączyć, w słuchacza uderzał kapitalny duet następujących po sobie Mystery i Prisoner. Oba numery były naprawdę świetne i od razu przypominały się Witch Dance Last Tribe oraz debiut Allen/Lande. Niestety potem znów wszystko wracało do normy, pisane według rutynowego karlssonowego schematu. Wysokiej klasy były jedynie solówki i w tej sferze nie było mowy o tandecie. To jednak było za mało, gdyż album brzmiał nagrany na jedno kopyto i sprawiał wrażenie gonienia własnego ogona. Płyta nie była najsłabszym dokonaniem Karlssona, ale też była daleka od jego najlepszych dzieł. W zamyśle The Codex miał być zapewne pełnym elegancji powermetalem z pewnymi progresywnymi inklinacjami. Tymczasem kiedy kawałki się kończyły, w głowie słuchacza nie pozostawało prawie nic - poza tym, że było sympatycznie i zaśpiewane perfekcyjnie przez Boalsa. Pozostał niedosyt w związku z marnym wykorzystaniem elementów progresywnych, które pojawiały się zbyt często, nieraz na krótko, ale zawsze bez uzasadnienia.
Mark Boals śpiewał potem w Royal Hunt, Seven The Hardway, Holy Force, Iron Mask, Boguslaw Balcerak`s Crylord, Vindictiv i Shining Black. Magnus Karlsson grał później w Kiske/Somerville, The Ferrymen, Heart Healer (The Metal Opera w 2021), u Boba Catley`a i Ralfa Scheepersa, stworzył też Magnus Karlsson`s Free Fall. Linus Abrahamson dołączał do Citadellion, Andromeda, Anton Johansson`s Galahad Suite (Galahad Suite w 2013) i Constancia (Final Curtain w 2015). Daniel Flores bębnił potem Evil Masquerade, progresywno-hard rockowo/heavymetalowym Crash The System (The Crowning w 2009), Magnus Karlsson`s Free Fall, AOR-owym Find Me (Wings Of Love w 2013, Dark Angel w 2015 i Angels In Blue w 2019) i First Signal.

Mark Boals (ex-Yngwie Malmsteen, Ring Of Fire)
Magnus Karlsson (ex-Midnight Sun, ex-Last Tribe, Allen / Lande, ex-Planet Alliance, Starbreaker, ex-Tony O'Hora),
Daniel Flores (ex-Afterglow, ex-Minds Eye, ex-Secret Sphere, ex-Zool, ex-Hubi Meisel, ex-Tears Of Anger, ex-Xsavior, 7days, ex-Fatal Force)