W 2006, kiedy to z Royal Hunt odszedł John West, André Andersen postanowił wykorzystać chwilową przerwę w stworzenie nowego projektu, w którym on miał być głównym instrumentalistą. Do nowego tworu zaprosił dwóch wokalistów i przyznał im sprawiedliwie do zaśpiewania po 5 utworów - Paula Laine z Danger Danger oraz Davida Readmana, który właśnie opuścił szeregi Adagio. Część krytyków traktowała płytę jako kolejne solowe dokonanie André, w zasadzie jednak był to zupełnie nowy zespół, zresztą jak się okazało jednorazowy. Krótki, niespełna 37-minutowy materiał, skupiał się na melodyjnym hard rocku z dodatkiem neoklasycznych klawiszy, a wszystko odegrano znacznie prościej niż w Royal Hunt. Poza jednak wysokim instrumentalnym warsztatem zabrakło entuzjazmu, którym by można zarazić słuchacza. Było to jakby pole eksperymentalne dla Andersena, który specjalnie wybrał dwóch śpiewaków z obcych dla siebie muzycznych sfer. Z albumu warto właściwie jedynie wyróżnić dwa kawałki wykonane przez Laine`a: brzmiący jak wczesne Magnum Rise oraz żwawy Bulletproof.
David Readman śpiewał potem w Voodoo Circle, Delany, Almanac, Tank, Natural Born Machine (Human w 2021) i Black Eye. Wokalista nagrał też solowo: David Readman w 2007 i Medusa w 2022.

Paul Laine (Danger Danger), David Readman (ex-Pink Cream 69, ex-Adagio),
André Andersen (ex-Witch Cross, Royal Hunt, ex-Narita, ex-Prime Time), Bjarke Hopen / Kaj Laege (obaj ex-André Andersen)