Zespół założony w 1994 w Finlandii przez muzyka bułgarskiego pochodzenia Nikolo Kocewa. Zdobywał on pierwsze doświadczenia w szwedzkiej grupie Baltimoore. Szybko jednak zdecydował o założeniu własnego projektu, w którym mógłby oddać hołd idolom swojej młodości: Deep Purple, Rainbow i Whitesnake. Wpierw do współpracy zaprosił dwóch członków Europe: Michaela Michaeli i Iana Hauglanda. Następnie nagrać coś z Kocewem zgodził się znany szwedzki wokalista Göran Edman, który z kolei ściągnął ze sobą basistę Sventa Harrysona - dawnego przyjaciela, jeszcze z czasów współpracy w grupie Yngwie Malmsteena. Po rozpoczęciu nagrań okazało się jednak, że ze względu na inne zobowiązania, Edman mógł zaśpiewać tylko w dwóch utworach (Extraordinary Child i Feeling Like A Rolling Stone). Kocew zadzwonił wówczas do weterana Glenna Hughesa (m.in. ex-Trapeze, ex-Deep Purple, ex-Black Sabbath), który stanął za mikrofonem w kilku numerach (Live And Learn, Clean Up Man oraz Miracle). Ograniczony czynnikami budżetowymi i czasowymi, Kocer ściągnął do studia Thomasa Vikströma (ex-Candlemass). On dokończył sesję w studio, śpiewając w sześciu kompozycjach. Powstała płyta staroświecka stylistycznie, ale której słuchało się z wielką przyjemnością. Wydawało się, iż najlepiej wypadły kawałki z Hughesem, śpiewającym jednocześnie subtelnie i z wielką pasją. Na plus trzeba zaliczyć selektywną produkcję, która wpłynęła pozytywnie na przebojowość całości.
Kontynuując działalność, Kocew doszedł do wniosku, że wszystkie sytuacje związane z wokalistami wyszły na dobre płycie, powodując jej różnorodność i przyciągając do niej fanów poszczególnych frontmanów. Postanowił więc skorzystać z tego klucza w przyszłości i odtąd zapraszał do studia co najmniej trzech różnych śpiewaków. Po dołączeniu do projektu Joe Lynn Turnera, pojawiło się więcej pierwiastków charakterystycznych dla późnego Rainbow. Tak naprawdę w przypadku Brazen Abbot nie było znaczenia w jakiej kolejności słuchało się tych płyt, gdyż wszystkie świadomie orbitowały wokół podobnej stylistyki. Gdyby te albumy ukazały się w latach 80-tych zapewne nikt by ich nie kwestionował, bo mniej więcej na tym okresie zatrzymali się muzycy w tworzeniu kompozycji. Kocew postawił przed sobą dwa zadania: brzmieć nostalgicznie (co w pełni się udało) oraz brzmieć przebojowo (co udało się w większości). Turner świetnie odnalazł się na [2] w rainbowowych Twist Of Fate, Line Of Fire i Road To Hell - zresztą ten ostatni brzmiał jak brat-bliźniak Death Alley Driver z krążka Straight Between The Eyes Rainbow z 1982. Kiepskie wrażenie po przesłodzonej balladzie Fool In Love zacierały na szczęście dynamiczny Eye Of The Storm oraz brzmiący niczym Europe Wake Up Everybody. Bardzo dobre recenzje zebrał też [3], ale formacja wkrótce zawiesiła działalność, gdyż Kocew w latach 1998-2001 tworzył swoją solową rockową operę. Po reaktywacji na [4] Vikströma zastąpił Jörn Lande. Na największą gwiazdę krążka wyrastał po raz kolejny Turner, on też wykonał superprzebojowy One Life To Live. Najsłabiej wypadły znów ballady w rodzaju I`ll Be Free w stylu Asii czy arcynudna Bring The Colors Home. Brazen Abbot największą siłę okazał nie po raz pierwszy w drapieżniejszych numerach hard rockowych jak Slip Away, purpurowym Mr.Earthman lub whitesnake`owym Guilty As Sin - ze wszystkich emanowała niezwykła radość grania i tęsknota za czasami prostego, ale hitowego rocka. W tym czasie zespół osiągnął swoją największą popularność, a nakłady trzech pierwszych płyt zostały wyczerpane.

    
Okładki reedycji trzech pierwszych płyt.

Kiedy Michaeli, Leven i Haugland dołączyli do zreaktywowanego Europe, Kocew zmuszony był przemeblować skład. [5] dokumentował występy Brazen Abbot w trzech bułgarskich miastach: Warnie, Płowdiw i Sofii. Wayne Banks dołączył do zreaktywowanego Persian Risk oraz Holy Mother. Svante Henryson grał u Luki Sellitto.

Michael Michaeli / John Levén / Ian Haugland (wszyscy ex-Europe),
Svante Henryson (ex-Yngwie Malmsteen, ex-Glory),
Wayne Banks (ex-Sabbat, ex-Repression, Messiah`s Kiss, Blaze)