Pod koniec 1992 dwóch wielkich muzyków świata heavy-rockowego zdecydowało o podjęciu współpracy. Nagrali oni krążek na tamte czasy niezrozumiany, dość szeroko omijany i nie trafiający w ówczesne gusta słuchaczy. Okazało się, że nazwiska same nie grają, choć pierwsze takty Shake My Tree nastrajały optymistycznie. David Coverdale przybrał manierę Roberta Planta, udanie i bez wysiłku śpiewając tak jak on. Waiting On You stanowił tylko dobry rockowy numer, wciąż nie potrafiący odpowiednio wciągnąć do świata kreowanego przez znakomity przecież duet. Radiowy charakter cechował Take Me For A Little While ze zwracającą jednak uwagę grą Page`a i łagodnym głosem Davida. Z zeppelinowej spuścizny korzystał pełnymi garściami Pride & Joy, opierając swoją moc głównie na popisie techniki i wyobraźni Page`a. W horyzont rockowej przeciętności wpisywał się średni Feeling Hot, z kolei Easy Does It obracał się już w rejonach wzmocnionego Led Zeppelin. Mocny punkt albumu stanowił jakby żywcem wyrwany z twórczości Whitesnake Take A Look At Yourself, a spokojny z początku Don`t Leave Me This Way z każdą chwilą rozrastał się, tworząc na koniec pokaźną ścianę dźwięku, popartą przez plantowski wrzask Coverdale`a. Tą wzbudzającą wiele kontrowersji całość kończył Whisper A Prayer For The Dying, posiadający intrygujący akustyczny złowrogi fragment i wręcz metalowy finał. W czasach coraz większego ignorowania muzyki rockowej w mediach, krążek przepadł właściwie, znajdując jedynie wąskie grono odbiorców. Page i Coverdale nigdy ponownie nie podjęli współpracy.
Denny Carmassi zagrał potem na Restless Heart Whitesnake i Into The Light Davida Coverdale`a.

David Coverdale (ex-Deep Purple, Whitesnake), Jimmy Page (ex-Yardbirds, ex-Led Zeppelin, ex-The Firm),
Denny Carmassi (ex-Montrose, ex-Sammy Hagar, ex-St.Paradise, ex-Gamma, ex-Heart)