Amerykański wokalista, urodzony 29 października 1955. Wychowywał się w Los Angeles ze swoim młodszym bratem Terry`m , który potem został chirurgiem plastycznym i osobowością telewizyjną. W wieku 13 lat Kevin i jego rodzina osiedlili się w dzielnicy Van Nuys w Los Angeles. DuBrow był wychowywany w rodzinie żydowskiej i dorastał z przydomkiem "Butch". DuBrow nauczył się grać na gitarze 12-strunowej, a jego pierwszy zespół składał się z 11-latków, którzy zagrali tylko jeden koncert przed publicznością złożoną ze starszych ludzi, którzy nie byli zainteresowani muzyką rockową. Młody Kevin słuchał głównie brytyjskich zespołów rockowych: Small Faces, Humble Pie, Queen i Spooky Tooth. To właśnie wokalista dwóch pierwszych grup, Steve Marriott, wywarł największy wokalny wpływ na DuBrowa i stał się jego kompasem w jego karierze muzycznej. Sławę osiągnął w latach 1978-1987 oraz 1993-2006 śpiewając w Quiet Riot. Jego jedyny album wypełniło 12 coverów - takie wydawnictwa są ryzykowne, gdyż w większości nowe wersje przegrywają już na starcie z oryginałami. DuBrow postanowił, że jego wersje muszą być na tyle zróżnicowane, by były wartościowe. Pozostali muzycy zagrali tak dobrze, że płyta jawiła się jako wspólny wysiłek całego zespołu. W otwierającym wszystko kapitalnej przeróbce Sweet Born On The Flame szalał nieznany gitarzysta Kevin Curry, a kompozycja była epicentrum żywiołowości. DuBrow śpiewał znakomicie, krzycząc znacznie mniej niż w czasach świetności Quiet Riot. Niektóre tytuły były szerzej znane: Speed King Deep Purple, 20th Century Boy T-Rex czy Razamanaz Nazareth. Z drugiej strony, trafiły to takie covery jak Gonna Have A Good Time The Easybeats czy Rolling With My Baby Silverhead. Kevin świetnie wykonał Stay With Me The Faces i jego tonacja była odpowiednio chropowata, aby udźwignąć styl Roda Stewarta, a fortepian Michaela Lardiego i gitara slide Curry`ego wieńczyły dzieło. DuBrow ostatecznie pozostał wierny oryginałom, nadając im własny charakter i tchnął nowe życie w te klasyki. jedyną odmianą był Black Sheep Of The Family Rainbow - zwolniony i jakby kompletnie inny. Okładka była symboliczna: połowę twarzy DuBrowa stanowiła maska znana z płyt Quiet Riot, a frontman próbował zostawić ten aspekt swojej kariery za sobą (podobny zabieg wykonał Peter Criss na płycie Cat #1 w 1994.
Kevin prowadził potem radiową audycję śniadaniową w Rock Station w Las Vegas. Związany był z DJ-ką Lark Williams przez siedem lat - para rozeszła się tuż przed śmiercią Kevina. 25 listopada 2007 DuBrow został znaleziony martwy w swoim domu w Las Vegas. Wcześniej znajomi nie mogli się skontaktować się z DuBrowem przez tydzień, a on sam nie pojawił się na obiedzie z okazji Święta Dziękczynienia wydanym przez jego przyjaciela Glenna Hughesa. Przyczyną śmierci okazało się przedawkowanie połączenia kokainy, tabletki nasennej Zolpidem, środków przeciwbólowych i alkoholu. Ustalono, że Kevin zmarł sześć dni przed znalezieniem ciała, niemniej jednak na jego nagrobku widnieje data śmierci 25 listopada. DuBrow został pochowany na cmentarzu Pacific View w kalifornijskim Corona Del Mar, a 30 listopada 2007 jego pogrzebowi przewodniczył rabin.
Kevin Curry grał u Lesliego Westa, a Michael Lardie u Kelly Keagy`ego, w Shaw/Blades i Night Ranger. Jeff Martin bębnił w hard`n`heavymetalowym Blasted To Static (Blasted To Static w 2016) i Lethal X (90 Tons Of Thunder w 2025).

Kevin DuBrow (Quiet Riot), Michael Lardie (Great White, Jack Russell, Jack Blades), Gunther Nezhoda (ex-Pat Travers, ex-Leslie West),
Jeff Martin (ex-Surgical Steel, Racer X, ex-Badlands, ex-Black Symphony, ex-MSG)