Amerykańska grupa założona w 1997 w Tampa na Florydzie przez Ralpha Santollę. Pierwsze dwie płyty przeszły właściwie bez echa i o projekcie zrobiło się głośniej, kiedy za mikrofonem stanął utalentowany szwedzki wokalista Jörn Lande. Zespół kontynuował swoją przygodę z melodyjnym rock/metalem, ale głos Lande nadał na [3] utworom zupełnie nowy wymiar. Krążek wyprodukował sam Santolla i w tym aspekcie popisał się znakomicie, generując ogromną przestrzeń "utkaną ze słonecznych gitar". W zasadzie album był jednym wielkim popisem gitarowego kunsztu Santolla i rozumiejącego go bez słów Shane`a Frencha - obaj grali z pietyzmem blues, rock i melodyjny metal w wysmakowanych riffach i przecudnej urody solówkach. W efekcie powstał zestaw dziesięciu kompozycji zadumanych, radosnych i radiowo-wodewilowych. Jeśli AOR czy hard rock mierzy się często poziomem wielogłosowych harmonii wokalnych w refrenach i wspierających wokalach, to większość tych powinna posłuchac tej płyty, jak ta muzyka "ulatywała ku błękitnemu niebu". To nie było granie ani skomplikowane, ani trudne - po prostu pięknie zagrane i zaśpiewane przez magika Lande - pewnego rodzaju antidotum na brudne brzmienie, mechaniczny łomot, ryki i obsceniczną tematykę.
Na podwójnej składance [4] znalazło się aż dziesięć nowych numerów, w tym m.in. covery MSG (On And On), Rainbow (I Surrender) oraz Sweet (Love Is Like Oxygen). Lande odszedł do innych projektów i do grupy powrócił Todd Plant. [5] był najcięższym albumem w dorobku Millenium, na którym pojawiły się mocniejsze gitary o powermetalowym brzmieniu oraz nieco trudniejsze melodie i bardziej złożone aranżacje. To momentami granie na granicy metalu progresywnego, szczególnie w utworach wolniejszych i smutniejszych, gdzie pojawiły się klawisze i pianino (My Saving Grace). Ogólnie płycie nadano nieco monumentalny charakter - kompozycje był masywne i ozdobione niezmiernie eleganckimi solówkami Santolli, wspieranego przez Shane Frencha. Todd Plant spisał się dobrze w numerach wydawałoby się raczej pasujących do Jörna. Wspaniale wypadł Heaven Awaits dzięki zbalansowaniu melodii, ciężaru, maestrii Santolli i wokalu właśnie. Umiarkowane tempa i lekka melancholia stanowiły główne cechy tej płyty. Tam gdzie tej nostalgii za wiele nie było utwory od razu traciły na atrakcyjności i tak jawiły się Heresy (mimo rockowego feelingu i wykorzystania gitary akustycznej) oraz Enemy Of The Sun). Kiedy jednak gitary snuły bluesową opowieść w metalowej oprawie, to Morning Star od razu niszczył, natomiast Above This World nadano nieco lżejszy charakter, przypominający nagrania z lat wcześniejszych, ale przy jednoczesnym wzmocnionym brzmieniu. Ozdobą tego numeru była gra perkusisty Marka Pratora. Interesujący był również Wheel Of Fortune, w pewnym stopniu będący kompozycją AOR, ale odegraną z heavy metalową ekspresją. Ekipa potrafiła też rozbujać w Let There Be Light z zapewne najbardziej rozpoznawalnym refrenem z całego albumu i jednocześnie wzruszyć w Burning Again - smutnym i uroczystym rozbudowanym utworze pełnym wysmakowanych zagrywek obu gitarzystów, wokaliz i akustycznej gitary w tle. O ile wcześniejsze dokonania Millenium bliższe były gustom fanów rocka, hard rocka czy AOR, to [5] był płytą zdecydowanie metalową o cechach progresywnego power. Wkrótce jednak zespół zakończył działalność,.
Santolla zrealizował wpierw solowo Shaolin Monks In The Temple Of Metal w 2003, a następnie dołączał do Iced Earth, Deicide, Obituary i groove-speed/thrashowego Memorain (Evolution w 2012) - gitarzysta zmarł 5 czerwca 2018 w wieku 47 lat na zawał serca. Jörn Lande śpiewał później w Beyond Twilight, Masterplan, Allen/Lande i Jörn Lande & Trond Holter (Dracula: Swing Of Death w 2015). Wystąpił gościnnie: na Nostradamus Nikołaja Kocewa w 2001 jako Inkwizytor, na krążku Guilty As Sin Brazen Abbot w 2003, Blood On The Highway Kena Hensley`a w 2007, na The Final Surprise Genius w 2007 jako Apikor, w kilkunastu kawałkach Avantasii w latach 2007-2010 (m.in. Promised Land, The Scarecrow, Another Angel Down, Devil In The Belfry i Crestfallen), w utworze Comatose Ayreon w 2008, w końcu na Alloy Amanda Somerville's Trillium w 2011. Shane French grał w Jon Oliva`s Pain.

ALBUM ŚPIEW GITARA, KLAWISZE, BAS GITARA BAS PERKUSJA
[1] Todd Plant Ralph Santolla Sean Philips Keith Hancock / Wayne Koho Oliver Hanson / Roger Stephan
[2] Todd Plant Ralph Santolla Shane French Manfred Binder Oliver Hanson
[3] Jörn Lande Ralph Santolla Shane French Manfred Binder Oliver Hanson
[5] Todd Plant Ralph Santolla Shane French Steve McKenna / Tere Bertke Mark Prator / Oliver Hanson

Todd Plant (ex-Atomik Cocktail, ex-Lucian Blaque), Jörn Lande (ex-Vagabond, ex-Mundanus Imperium, ex-The Snakes, Ark),
Mark Prator (ex-Iced Earth, ex-Demons & Wizards, ex-Ralph Santolla)

Rok wydania Tytuł
1997 [1 Millenium
1999 [2] Angelfire
2000 [3] Hourglass
2004 [4] The Best Of...And More (kompilacja)
2004 [5] Jericho

        

Powrót do spisu treści