Amerykański wokalista, urodzony 13 czerwca 1962. Sławę zyskał śpiewając w Obsession, Loudness, u Yngwie Malmsteena (z Olaussonem), Mike Vescera Project, u Rolanda Grapowa, w Killing Machine, The Reign Of Terror, Palace Of Black, Safe Haven, Stygia, Empires Of Eden, Animetal USA, duńskim Fatal Force (Unholy Rites w 2012), francuskim Sovereign (Warring Heaven w 2012), Warrion i Magic Kingdom. Na swoją solową płytę zaprosił znanego klawiszowca Matsa Olaussona oraz całą armię mniej znanych muzyków, jak Scott Boland i John Bruno z Obsession. Zagrali tu także dwaj szerzej nieznani gitarowi wymiatacze: 17-letni Joey Conception z Connecticut, Tajwańczyk Ango Tasso oraz Joey Concepcion. Sam Vescera wystąpił na płycie także w roli producenta i realizatora nagrań, które powstały w jego dwóch prywatnych studiach w Nashville i w tej sferze odwalił kawał dobrej roboty. Typowo dla wokalisty wszystko rozpoczynało się dynamicznym Between Heaven And Hell, utrzymanym w stylistyce neoklasycznego power, z charakterystycznym tempem i galopadą centralek. Lider swoim głosem błyszczał jak zawsze, ale ten numer podobać się mógł zwłaszcza tęskniącym za powrotem Vescery do zespołu Malmsteena. Sprawiał jednak mylne wrażenie, że cały album będzie utrzymany w tych klimatach. Ostro, ale bez pędzenia wypadł tytułowy Sign Of Things To Come, przypominający zagubioną ścieżkę z albumu Kaleidoscope Grapowa. John Bruno popisał się tutaj bardzo szybką solówką, choć niezbyt przemyślaną. W Something To Believe pojawiała się domieszka wpływów folk-rocka, ale tylko w rozpoczynającym utwór riffie. Nagraniu nadano nieco mistyczny nastrój, lecz znowu solówki robiły wrażenie improwizowanych. Od reszty różnił się znacznie wolniejszy Crossing The Line, a na półmetku witała kolejna malmsteenówka w postaci Hands Of Fate - podobne tempa, niemal identyczna praca gitar i falset Michaela. Generalnie płyta mogła zadowolić szerokie grono słuchaczy - było hard rockowo, heavymetalowo, a miejscami nawet powermetalowo. Vescera po raz kolejny udowodnił swoją elastyczność, a zarazem uniwersalizm, gdyż jego głos pasował do wielu gatunków muzyki rockowej. Hard rockowy I`ve Seen The Light wzbogacono o flażolety i solówkę w wykonaniu Mike`a Chlasciaka (znanego m.in. z Halford i Painmuseum), a wrażenie ballady (When You`re) Cryin` psuły słabe chórki. Powrót do klasycznego stylu Vescera proponował w Say The Word, zagrany w bujającym przesterze. Hard rockowa moc przypominała o sobie w Pain, w którym sam Joe Stump popisywał się swoim gitarowym kunsztem. Płytę kończyła 77-sekundowa instrumentalna neoklasyczna miniatura Thrill Of It All, w której syntezatory imitowały dźwięki fortepianu i fletu. Michael Vescera nagrał dokładnie taki krążek, jakiego oczekiwali od niego fani - stylistycznie podobny do tych, jakie niegdyś nagrywał w przeszłości z geniuszami gitary.
Mats Olausson zagrał na czwartym albumie Iron Mask Black As Death w 2011. Klawiszowiec został znaleziony martwy 19 lutego 2015 w pokoju hotelowym w tajskim Rayong (w chwili śmierci miał 54 lata).