Amerykański kwartet powstały w 1984 w kalifornijskim Antioch. Pierwszą popularność zdobył nagranymi własnym kosztem kasetami demo, rozprowadzanymi na koncertach w lokalnych pubach. "D.T.P." (Death To Posers) z 1986 i "Certain Death" z 1987 spotkały się z życzliwym przyjęciem prasy. Także w 1987 zespół umieścił dwa kawałki Kill Team i Twisted Face na składance "Raging Death" obok nagrań Obituary i Atheist. Muzyka zawarta na debiucie przewyższała brutalnością dokonania ówczesnych twardzieli, takich jak Sepultura czy Kreator. Czymś naprawdę szczególnym było nieprawdopodobne tempo, w jakim zagrano ten speed/thrashowy materiał oraz wyjątkowo zachrypnięty głos Travisa. Pojawiły się jednak problemy z kolportażem - aby się wybić, trzeba było w końcu wyjść z podziemia. Z końcem 1989 Sadus nagrał kolejne demo "The Wake Of Severity", do którego dotarł szef firmy Roadracer (oddział Roadrunnera), z którą grupa podpisała kontrakt. Nagrany dla nowojorskiej wytwórni R/C Records [2] kontynuował obrany na debiucie kierunek, ale też rozszerzał horyzonty zespołu. Ekipa zabrzmiała zdecydowanie dojrzalej, ostrzej i przejrzyściej, ale zachowała swoje tempo, ciężar i brutalność. Kwartet świetnie sprawdził się przede wszystkim w graniu dłuższych numerów (Black, Arise). Zmianie uległo logo kapeli - dotychczasowe prowokujące znaki SS zostały zastąpiony bardziej stonowanymi. W 1990 DiGiorgio wziął udział w nagraniu Severed Survival Autopsy, a w 1991 przeszedł do Death, które akurat odradzało się w nowym składzie. Basista wkrótce miał swój udział we wspaniałym dziele jakim okazał się Human w 1991. Obecność Steve`a zwróciła uwagę fanów Death na Sadus, do którego basista po krótkim pobycie w ekipie Chucka powrócił.
Latem 1991 Sadus odbył europejską trasę koncertową z Morbid Angel, w tym samym roku wznowiono debiut jako Chemical Exposure. [3] pozytywnie zaskoczył fanów zarówno od strony technicznej, jak i aranżacyjnej. Na albumie znalazło się więcej przestrzeni, smaczków gitarowych i wstawek. Travis śpiewał zadziorniej i nieco agresywniej, a rozwój twórczy był nad wyraz słyszalny. Zwracały uwagę "mrożące krew w żyłach" partie gitarowe duetu Travis-Moore. Perkusja i gitary fragmentami podchodziły pod niemal standardy deathowe. Do najciekawszych kompozycji należały Valley Of Dry Bones oraz rozkręcający się Slaves To Misery z niesamowitymi przyspieszeniami. Należy wspomnieć, że nad całym materiałem unosił się duch progresji Chucka Schuldinera. W 1993 DiGiorgio powrócił na Florydę, by wesprzeć Death w realizacji Individual Thought Patterns. Na przełomie 1995/96 Sadus związał się z wytwórnią Mascot i dla niej nagrał mało ciekawy [4]. Potem nastąpiło zawieszenie działalności na ponad dekadę. Nagrany po tak długiej przerwie [5] nie zawiódł fanów, zawierając mocne krzykliwe kompozycje w starym dobrym stylu. Amerykanie pozostali wierni wypracowanemu przed laty własnemu stylowi i zrezygnowali na szczęście z nowoczesnych udziwnień. Dyskografię uzupełnia DVD z 2004 Live In Santiago. W 1997 wydano kompilację Chronicles Of Chaos.
Steve DiGiorgio na przestrzeni lat grał również m.in. w Control Denied, Iced Earth, Vintersorg, Roger Staffelbach's Angel Of Eden, Artension, Charred Walls Of The Damned, Spirits Of Fire, Terra Odium i u Jamesa Murphy`ego. Z Jonem Allenem współpracował też w Testament, Dragonlord i Futures End.