Amerykańska grupa założona w 1989 w New Jersey. Zadebiutowała w 1989 czteroutworową demówką "A Legend Retold". Interesujący debiut ukazał się nakładem wytwórni Azra, ale niestety przepadł w czasach rosnącego powoli zainteresowania muzyką alternatywną. Krążek wypełnił rasowy heavy/power, a pozytywnym zaskoczeniem było umieszczenie nadzwyczaj udanego coveru Black Sabbath Children Of The Sea. Mimo pokaźnej żywiołowości zaprezentowanej na nieco ponad 30 minutach zespół rozpadł się, a Mitchell na długie lata wycofał się z działalności muzycznej. Wrócił wpierw z Vyndykator (Heaven Sent From Hell w 2002), następnie zaśpiewał na płycie 11:59:59 prog-metalowego Alchemy X. W końcu w 2004 wrócił w szeregi reaktywowanego Attacker, aby zrealizować dwa albumy: Soul Taker w 1994 oraz The Unknown w 2005. Dawnym fanom Sleepy Hollow przypomnieli się w 2002, kiedy to grecka wytwórnia Unisound Records wydała składankowy [2], na który wrzucono cały album oraz trzy bonusy.
Nieoczekiwanie Sleepy Hollow powrócił w marcu 2012 wydając [3] nakładem Pure Steel Records. Bob Mitchell nadal krzyczał z wielkim przekonaniem, znacznie większym niż w Attacker i wielokrotnie nawiązywał barwą głosu do Roba Halforda/Rippera Owensa. Podobnie jak przed laty trafiły się partie zbliżone do zwolnionego heavy i podobnych fragmentów było całkiem sporo na wzór Jugulator Judas Priest. Kwartet potrafił jednak przyspieszyć jak na zawołanie i sporo klasycznego metalu lat 80-tych pojawiało się w Death Of The Horseman, Facemelter, Rear Window czy Spiral Effect. Utwory bardziej złożone umiejętnie zbalansowano w kwestii łączenia fragmentów szybkich i wolnych. Przejścia zastosowano przemyślanie i płynnie w Epic (The Legend Retold) z pięknym łagodnym wstępem, robił wrażenie rycersko-dumny Inquisition. Poza znakomitymi partiami basu LePonda, reszta zagrała solidnie, ze zwracającymi uwagę solówkami Stegga i licznymi kanonadami perkusyjnymi Wassmana. Sleepy Hollow pozostali wierni surowemu, niemal ascetycznemu brzmieniu o stalowym posmaku i odrobina nowocześniejszych tonów by tu nie zaszkodziła dla lepszej ekspozycji spokojniejszych fragmentów. Głos Mitchella albo się lubiło albo nie, ale głosu faceta jakby czas się nie imał. Zabrakło jedynie większej liczby epickich melodii i szlachetnych rycerskich natarć, ale ten zespół nie celował w tym nawet w dawnych czasach. Wrażenie ciężaru tworzonego przez kruszące mury gitary potęgowało kilka mrocznych kawałków.
Mike LePond grał również w Lalu, Ashenveil, Affector, MindMaze, Starbynary, Mike LePond's Silent Assassins, progresywno-metalowym Waken Eyes (Exodus w 2015), Them, Dramatica (Fall Of Tyranny w 2016), Ross The Boss, Eternity`s End, Tomorrow`s Eve, DeadRisen (DeadRisen w 2020) i Death Dealer. Bob Mitchell śpiewał w Vyndykator (Heaven Sent From Hell w 2002), Alchemy X, heavymetalowym Mind Assassin (EP-ka The Pay Off w 2015), power/thrashowym Savior From Anger (Temple Of Judgment w 2016), heavymetalowym Nighthunter (demówka "Nighthunter" w 2019), Sceptor (Rise To The Light w 2021) i The Hounds Of Haselvander. Tom Wassman bębnił w Advocate.

Bob Mitchell (ex-Attacker, ex-Blackstarr), Mike LePond (ex-Heathen`s Rage, ex-Brute Force, Symphony X, ex-Distant Thunder, ex-Seven Witches, ex-Holy Force)