Amerykański zespół założony w 2014 przez Jeffa Scotta Soto (ur. 4 listopada 1965). Po blisko 20-letniej karierze solowej, Jeff powołał do życia nowy projekt o cięższym charakterze niż w przeszłości. Facet sprawdził się dotychczas w zasadzie na polu każdego grania: od porywającego heavy metalu u Axela Rudi Pella poprzez groove w Talisman, AOR w W.E.T. i melodyjny rock/hard rock na własnych krążkach. Dlatego też debiut mienił się różnorakimi barwami stylistycznymi: od rytmicznego riffowego Final Say poprzez bombastyczny Wrath (na gitarze gościnnie Gus G.), intensywny Break, klimatyczny 9-minutowy End Of Days po typowy dla Jeffa rocker Inside The Vertigo. Ten muzyczny kalejdoskop nie pozwalał ani na minutę się nudzić i był jednym z najlepszych dokonań Soto od czasów śpiewania u Pella. W studio pojawili się także perkusista Casey Grillo (Break, End Of Days), Al Pitrelli (solówka w When I`m Older) oraz Hugo Mariutti (gitara w Trance).
[2] był solidny, choć nie zachwycał. Zaczynał się od znakomitego intro Divak, w którym sekcja dęta swawoliła ze smyczkami, gitarowymi riffami i chóralnymi śpiewami. Weight Of The World był petardą z nisko nastrojonymi gitarami, ciekawymi riffami i melodyjnym refrenem. Pojawiało się wykrzyczane "Yeeeee!", które pojawiało się w wielu miejscach później jak mantra. FreakShow oparty został na "wyliczankowym" wokalu w zwrotkach i lekkim flirtem z bardziej nowoczesnym obliczem hard`n`heavy. Paranoia to soczysty hard rock z ciągnącym całość riffem, ale i przeciętnym skocznym refrenem. Z kolei Unblame miał aspiracje do przypodobania się młodszym słuchaczom hałaśliwego grania. Gdyby tutaj album się zakończył jako EP-ka, byłoby doprawdy smakowicie, bo później napięcie słyszalnie siadało. Do bólu przesłodzona ballada In My Darkest Hour odstraszała, a refreny w Forgotten, Sucker Punch oraz Time kopiowały zagrywki ze startera Weight Of The World. Pewne orzeźwienie wkradało się w Misfired z akustyczną gitarą i nienachalnymi klawiszami. Ogólnie na płycie działo się sporo, lecz numery potężnie brzmiące i hard rockowe przeplatały się niestety z utworami niebezpiecznie przypominającymi młodociane kapele dla mało wymagającego odbiorcy. Sam Soto był w wyśmienitej formie wokalnej i ten krążek mógł zainteresować różne pokolenia słuchaczy.
Jorge Salán wydał sześć albumów w konwencji hard`n`heavy z dodatkiem shredu: The Utopian Sea Of Clouds w 2002, From Now On w 2004, Chronicles Of An Evolution w 2007, Subsuelo w 2009, Estatuas En La Calle w 2010, Sexto Asalto w 2011, koncertówka+DVD Directo A San Javier w 2012 oraz (jako Jorge Salán & The Majestic Jaywalkers) Madrid/Texas w 2015. Jeff Scott Soto śpiewał też w Sons Of Apollo, chorwackim Animal Drive (Bite! w 2018) i Ellefson / Soto (Vacation In The Underworld w 2022).

Jeff Scott Soto (ex-Yngwie Malmsteen, ex-Panther, ex-Kuni, ex-Masi, ex-Kryst The Conqueror, ex-Eyes, ex-Talisman, ex-Skrapp Mettle, ex-Takara, ex-Axel Rudi Pell, W.E.T.),
Jorge Salán (ex-Mägo De Oz, ex-Hubi Meisel, ex-TAKO, ex-Jeff Scott Soto, ex-Robin Beck, Avalanch)