Amerykańska grupa założona przez Stevensa w Tampa na Florydzie. Kiedy w 2000 Zak zdecydował się odejść z Savatage, by poświęcić się rodzinie wydawało się, że nieprędko poświęci się znów muzyce. Tymczasem już w 2001 zdecydował się założyć nowy projekt Circle II Circle. Przyzwoity debiut prezentował światu przede wszystkim wielki talent wokalny Stevensa, za który kochali go fani późnego Savatage. Z pewnością nie było to dzieło na miarę The Wake Of Magellan, ale robiło naprawdę pozytywne wrażenie. Dodatkowo kilka tekstów napisał stary znajomy Chris Caffery, a całość wyprodukował Jon Oliva. Album zawierał melodyjno-progresywny hard`n`heavy z kilkoma balladami skonstruowanymi wedle zasad znanych choćby z Handful Of Rain. Trzeba jednak zauważyć, że zespołowi trudno było odciąć się od wpływów Savatage. Na [2] brzmienie było czystsze i bardziej przekonujące niż na debiucie, a najmocniejszym punktem krążka był niewątpliwie tytułowy The Middle Of Nowhere.
Nowa jakość nadeszła wraz z wydaniem [3] dotyczącego historii opisanej w książce "Kod Da Vinci" Dana Browna, jednak Stevens zapewniał w wywiadach, że z zamiarem zrealizowania materiału, który opisywałyby ten temat nosił się od dawna. Samą muzykę można opisać wyłącznie w superlatywach: świetne riffy, rewelacyjne solówki, piękne partie klawiszowe i cudowny wokal Zaka. Wydawnictwo było równe, choć wybijały się ciężki Messiah i rozbudowany Burden Of Truth z wielopunktowymi wokalami. Była to idealna lektura muzyczna na długi jesienny bądź zimowy wieczór, przeznaczona do słuchania w spokoju. Należało "smakować" ją powoli, nuta za nutą, dźwięk za dźwiękiem, bo tylko wtedy ujawniała się cała paleta nastrojów i barw, którymi naszpikowane zostały wszystkie utwory. Pod tym względem [3] był znakomicie zrealizowaną - choć lirycznie odgrzewaną - fikcją muzyczno-literacką. Stevens w końcu uwolnił się spod wpływu Olivy i Caffery`ego, tworząc najlepsze dzieło Cicle II Circle. Szkoda, że na [4] formacja zwolniła obroty. Zabrakło mocy i radości grania, a wrócono raczej do formy z dwóch pierwszych płyt, choć perłą był bez wątpienia nostalgiczno-klimatyczny Echoes.
Na [6] formacja zatoczyła stylistyczne koło, ponownie brzmiąc majestatycznie i dostojnie, a całość zagrano ze smakiem i klasą. Trzy numery momentalnie zapadały w pamięć: Diamond Blade, End Of Emotion oraz Never Gonna Stop - w miarę proste kawałki z nośnymi motywami. Na drugim biegunie lokował się Epiphany - najbardziej złożony z niesamowitym klimatem. Zak nie byłby sobą, gdyby nie wrzucił czegoś o balladowym zacięciu (Sweet Despair, Only Yesterday). Znakomicie zaprezentowali się instrumentaliści, a szczególne pole do popisu miał duet gitarzystów.
Dyskografię Circle II Circle uzupełniała podwójna składanka Full Circle - The Best Of z lipca 2012, na której znalazły się m.in. akustyczne wersje Into The Wind i Burden Of Truth. LaPorte, Zahner, Rothney i Kinder weszli w skład Jon Oliva`s Pain - gitarzysta jednak zmarł 21 kwietnia 2011 w wieku 40 lat na wskutek ataku serca podczas bezdechu śródsennego. Christopher Kinder bębnił w Oliva. Oliver Palotai założył Sons Of Seasons. Zak Stevens śpiewał w Machine Of Grace i Archon Angel, a gościnnie wystąpił w Death Is Just A Feeling Avantasii, Prognatus Ut Obscurum Empires Of Eden, Icewarrior Tommy`ego Vitaly w 2012, Libertalia Imperial Child i pięciu utworach na krążku The Story Of Marion Dust Dispyria w 2023. Henning Wanner grał w C.O.P. UK (No Place For Heaven w 2016). Adam Sagan grał w Echoterra i Witherfall - perkusista zmarł 5 grudnia 2016 w wieku 36 lat z powodu chłoniaka. Bill Hudson grał w powermetalowym NorthTale (Welcome To Paradise w 2019 i Eternal Flame w 2021).

Zak Stevens (ex-Wicked Witch Of Boston, ex-Savatage, ex-Trans Siberian Orchestra), Matt LaPorte (ex-The Last Things),
Oliver Palotai (Kamelot, Doro), John Osborn (ex-Darklin Reach, ex-Doctor Butcher, ex-Seven Witches), Bill Hudson (ex-Cellador, ex-Avian),
Henning Wanner (Jaded Heart, ex-Faro, ex-White Lion), Christian David Wentz (ex-Futures End),
Adam Sagan (ex-Echoterra), Marcelo Moreira (ex-Burning In Hell, ex-Almah)