Amerykański projekt założony w 1997 przez dwóch muzyków Dream Theater oraz lidera King's X - Ty Tabora. Oba albumy zostały rzetelnie wykonane, ale nie potrafiły specjalnie porwać progresywnej duszy. Przeszkadzał w tym jakby przytłumiony nieciekawy głos Tybora i pewna monotonia kompozycyjna. Na [2] uwagę zwracały krósze numery 25 i Gone, a także ponad 10-minutowy instrumentalny Partial To The Bean, w którym grupa zdecydowanie podkręcała tempo. Ton całości nadawał Derek Sherinian, którego styl tu zastosowany kojarzył się nie z Dream Theater, a z nadchodzącym wielkimi krokami debiutem Planet X. Klawiszowiec jak zawsze popisał się doskonałą techniką, tworząc pokręcone rytmy i wirtuozerskie wstawki. Pod koniec kompozycja przeradza się w spokojniejszy space rock, aby pod koniec ponownie przyspieszyć. Utwó jawił się jako znakomita podróż przez różne muzyczne style i świetnie podsumowywała krążek, który ostatecznie mógł wywołać uczucie pewnego niedosytu. Najprawdopodbniej zabrakło namiętności, której nie potrafił oddać głos Tabora, a przecież nierzadko frontman w prog-metalu stanowił o posiadaniu lub braku tożsamości.
Ty Tabor nagrał szereg płyt solowych: Naomi`s Solar Pumpkin w 1997, Moonflower Lane w 1998, Safety w 2002, Rock Garden w 2006, Balance w 2008, Something`s Coming w 2010, Nobody Wins When Nobody Plays w 2013 i Alien Beans w 2018. Na wszystkich przedstawił mix prog-metalu, hard rocka i muzyki alternatywnej. Derek Sherinian grał potem u Yngwie Malmsteena, w Black Country Communion, Sons Of Apollo i progresywno-powermetalowy Figure Of Speechless (Tunnel At The End Of The Light w 2022). Rod Morgenstein bębnił na solowych płytach Jordana Rudessa.

Derek Sherinian (ex-Kiss, ex-Alice Cooper, Dream Theater, Explorers Club, Planet X, All Too Human),
Ty Tabor (King's X), John Myung (Dream Theater), Rod Morgenstein (ex-Winger, ex-Dixie Dregs, ex-Steve Morse Band)