Po śmierci Ronniego Jamesa Dio w maju 2010, gitarzysta Vivian Campbell postanowił wkrzesić skład z okresu płyty The Last In Line z 1984. Nie wiadomo do końca czy do tego czasu onieśmielała go myśl, że słynny wokalista wciąż żył czy po prostu znudziło mu się wygładzone granie w Def Leppard. W każdym razie po latach błąkania się gdzieś po obrzeżach muzycznego światka i marnowania swojego talentu postanowił wrócić do grania hard rocka. W lutym 2012 zaprosił do wspólnego jammowania basistę Jimmy`ego Baina i perkusistę Vinny`ego Appice`a. Składu dopełnił najmniej znany w tym gronie wokalista Andrew Freeman, który w przeszłości zatrudniany był na koncertach The Offspring i Lynch Mob. W maju 2012 podano do wiadomości powstanie projektu Last In Line, który miał dać kilka występów, serwując fanom numery z trzech pierwszych krążków Dio. Na pierwszy koncert czekano jednak aż do 3 sierpnia 2013, kiedy to kwintet dał show w klubie "Slidebar" w kalifornijskim Fullerton - zagrano cały album Holy Diver, pięć utworów z The Last In Line oraz dwa z Sacred Heart. Z czasem koncepcja wspólnego grania uległa zmianie - muzycy doszli do wniosku, że przydałoby się stworzyć nowy materiał, a nie tylko odcinać kupony od swoich dokonań sprzed 30 lat. W nagrywaniu debiutanckiego krążka sprzyjała relaksacyjna atmosfera, a jednak 10 listopada 2015 ogłoszono, że Claude Schnell opuścił grupę - za to Jeff Pilson objął stanowisko producenta. Od razu było wiadomo, iż zespół raczej niczym nie zaskoczy i nie będzie próbować stworzyć jakiejś nowej jakości. Rzeczywiście, krążek stanowił sentymentalną wycieczkę do pierwszej połowy lat 80-tych i był pełen oczywistych nawiązań do wczesnych albumów Dio. Zaczynało się całkiem nieźle, choć jakby w niewłaściwej kolejności - to rozpędzony heavymetalowy Martyr powinien startować całość, a utrzymany w średnim tempie Devil In Me pojawić się gdzieś później. Ten pierwszy bowiem byłby niezłym rozgrzewaczem przed resztą - napędzała go energetyczna gra Appice`a, a Campbell już dawno nie grał tak dobrych solówek. Freemana nawet nie wypadało porównywać z Dio - przy zbliżonej barwie głosu, Andrew nie posiadał nawet ułamka umiejętności i charyzmy Ronniego. Radził sobie jednak jak mógł, pasując do tego typu muzyki, Dobrze wypadły zagrane w średnich tempach Burn This House Down, Already Dead, Orange Glow oraz tytułowy Heavy Crown. Miejscami materiał kulał - w szybkim I Am Revolution robiło się nieco chaotycznie, a najwolniejszy Blame It On Me wypadł nadzwyczaj pretensjonalnie (wstęp do złudzenia przypominał ten z Lock Up The Wolves Dio). W końcu znalazły się utwory ewidentnie nie pasujące do reszty. Starbreaker mógł nawet ująć melodyjną zwrotką - do czasu okropnego refrenu, mającego więcej wspólnego z współczesnym pseudo-rockiem (Nickelback), niż hard`n`heavy. Podobne skojarzenia wywoływały także balladowe fragmenty Curse The Day oraz linie wokalne finałowego The Sickness. Zespół Dio nigdy nie grał w takim stylu, więc i tutaj takie utwory nie powinny się pojawić. Pojawiły się więc zarzuty, że Last In Line za grupę docelową wybrali słuchaczy radiowej papki, zamiast poeksperymentować z czymś bardziej ambitnym. Pomimo wad krążek w zasadzie zadowalał wielbicieli wczesnych dokonań Dio. Nie było tu nic odkrywczego, ani szczególnie wybitnego, jednak słuchało się tego dość przyjemnie, choć nie pojawiała się ochota, by szybko do tego wracać.
Jimmy Bain zmarł 4 stycznia 2016 w wieku 68 lat. Vinny Appice grał w Serpent`s Ride. Andrew Freeman śpiewał w hard rockowym Devil`s Hand (Devil`s Hand w 2018) i Electric Temple (High Voltage Salvation).

Vivian Campbell (ex-Sweet Savage, ex-Dio, ex-Lou Gramm, ex-Riverdogs, ex-Shadow King, Def Leppard, ex-Clock)
Jimmy Bain (ex-Rainbow, ex-Wild Horses, ex-Gary Moore, ex-Dio, ex-World War III, ex-3 Legged Dogg, ex-Sledge Leather), Phil Soussan (ex-Ozzy Osbourne, ex-Billy Idol)
Vinny Appice (ex-Derringer, ex-Axis, ex-Black Sabbath, ex-Dio, ex-World War III, ex-Minoru Niihara, ex-3 Legged Dogg, ex-Heaven And Hell, Kill Devil Hill, White Appice Mendoza Iggy, Resurrection Kings)