Kwintet utworzony przez znanych szwedzkich muzyków w Sztokholmie w 1992. Dzięki znakomitemu warsztatowi oraz przejmującemu głosowi Marcolina, Memento Mori szybko zdobyło uznanie poza granicami kraju. To co zaczęło przeszkadzać Leifowi Edlingowi biorąc pod uwagę preferencje Messiaha, dla Weada było atutem. Zasadniczo Mike był zainteresowany nieco szybszą i ostrzejszą muzyką niż tą proponowaną przez Candlemass i postanowił on połączyć elementy epickiego heavy/doomu z powermetalem, kładąc podwaliny pod gatunek określany później jako power/doom, który zresztą stał się niebawem szwedzką specjalnością. W 1993 krajowa wytwórnia Black Mark Production wydała pierwszą płytę i Memento Mori z miejsca określono mianem "supergrupy". Fani Candlemass usłyszeli ponownie głos Szalonego Mnicha w jego klasycznych wokalnych interpretacjach i dynamiczne dosyć miejscami ostre partie gitarowe duetu Wead/Argento. Kilka miniatur Weada i nieco bardziej rozbudowany Forbidden Dreams przyjmowało postać łączników dla utworów o ponurej i po części mistycznej atmosferze. Numery pełne były finezyjnej (nieco progresywnej) gry obu gitarzystów i spojone natchnionymi partiami wokalnymi Messiaha - choć o mniejszym ciężarze gatunkowym niż w Candlmass. Czasem się to wszystko przekształcało w świetne skomplikowane aranżacje jak Morbid Fear, Little Anne`s Not An Angel czy też Fear of God, zbudowanych na nerwowych rytmach o orientalnej progresywnej stylizacji. Przeważał jednak jasno wyrażony power/doom ze specyficznym akcentowaniem w ramach powtarzalnych uporczywie motywów. Te epickie melodie to wyborna nieprzemijająca nowa wartość w metalowej muzyce i przy okazji kapitalnie stworzony klimat jak w The Seeds Of Hatred, monumentalnym Caravan Of Souls i niepokojącym When Nothing Remains. Kończący płytę kunsztownie zaaranżowany The Monolith stanowił muzyczne credo grupy na tej płycie. Znalazło się również miejsce dla coveru MSG Lost Horizons - kompozycji, która była czymś więcej niż tylko przeróbką. Gdy Michael Schenker skomponował ten kawałek w 1980, to po prostu wyprzedził epokę. Fenomenalnie wyczuł to Mike Wead, decydując się namówić kolegów w studio do nagrania własnej wersji i dodatkowo doszlifowując niesamowitym wokalnym wykonaniem przez Messiaha i lekko odświeżoną formułą gitarową. Za produkcję odpowiadali Wead i Shaw. W zasadzie określili na długie lata brzmienie power/doomu z chłodnymi niezbyt ciężkimi gitarami, perkusją na odrębnym planie i cofniętymi klawiszami. Podobną realizację miały także później chociażby albumy Memory Garden. Ta muzyka zachwycała i fani oczekiwali kolejnych płyt tego zespołu.
Na [2] w pamięć zapadały I Am, My Secret Garden, Heathendom i bonusowy Sixteen Tones (przeróbka Tennessee Ernie Forda z lat 50-tych). W wielu miejscach głos Messiaha przerobiono elektronicznie co odarło jego głos ze specyficznej zawodzącej mocy. W 1996 Marcolin postanowił dołączyć do Stillborn - ten projekt zmienił nazwę na Colossus i zrealizował dwie demówki w 1996 (na pierwszej bębnił Shaw). Za mikrofonem w Memento Mori stanął posiadający interesujący wokal Kristian Andrén, ale muzyka zaprezentowana na [3] zdecydowanie osiadała na laurach - była mniej mroczna i podejmowała niezbyt udanie progresywne wycieczki. Kiedy reaktywacja Candlemass przeciągała się w nieskończoność, Marcolin postanowił jeszcze raz spróbować szczęścia z Memento Mori. [4] nie różnił się zbytnio od dwóch pierwszy krążków i był po prostu znakomitą produkcją doomową z takimi wyśmienitymi kawałkami jak The Things You See (And The Things You Don`t) oraz Memento Mori. Dyskografię uzupełniał cover Nazareth Sold My Soul, nagrany na tribute dla wytwórni Black Mark. Kiedy Mike Wead postanowił się skupić na innych grupach, Memento Mori przestało istnieć.

Członkowie zespołu udzielali się później w rozmaitych grupach:

• Messiah Marcolin - wrócił do Candlemass, zaśpiewał gościnnie w utworze Hel Amon Amarth w 2013
  
• Mike Wead - Abstrakt Algebra, King Diamond, Mercyful Fate, Bibleblack i Kamlath
  
• Snowy Shaw - Illwill, Notre Dame, Dream Evil, Kee Marcello's K2, Therion (śpiew), Dimmu Borgir (bas), Scheepers, Mad Architect (śpiew; Journey To Madness w 2013 i Hang High w 2015) i Denner/Shermann, Kamlath
  
• Kristian Andrén - Wuthering Heights
  
• Tom Björn - Meduza i Nightingale

Messiah Marcolin (ex-Mercy, ex-Candlemass), Mike Wead (ex-Warchild, ex-Hexenhaus), Marty Marteen (ex-Nagazaki, ex-Hexenhaus), Snowy Shaw (ex-King Diamond),
Kristian Andrén (ex-Solid Ground, ex-Fifth Reason, ex-Tad Morose), Johan Billerhag (ex-Parasite, ex-Hexenhaus), Tom Björn (Memory Garden)