Amerykański wokalista, urodzony 3 kwietnia 1968 we Freeport na Bahamach jako Sebastian Philip Bierk. Pierwszą kapelką był Kid Wikkid (1983–1985), ale prawdziwą sławę zyskał występując w Skid Row w latach 1987–1996. Po odejściu z tego zespołu Bach dołączył do grunge`owego The Last Hard Men (The Last Hard Men w 1998). Z pierwszego okresu solowej twórczości najlepsza była debiutancka koncertówka pod szyldem Sebastian Bach & Friends, stylistycznie niemal identyczna do stylu późnego Skid Row. Na krążek trafiło także pięć nagrań premierowych. Ciekawiej robiło się dopiero na [3], który mocnym akcentem otwierał tytułowy Kicking And Screaming, z nisko nastrojonymi gitarami i hard rockowymi riffami o nowoczesnym brzmieniu. My Own Worst Enemy galopował najszybciej w zestawie, choć niepotrzebne dodano dodatki modern rockowe w sferze gitar. Wokalnie to zupełnie inna bajka i Bach śpiewał tu niemal jak Joacim Cans z Hammerfall. W podobnym stylu odegrano TunnelVision z gościnnym udziałem gitarzysty Johna 5. Z pewnością był to przyciężkawy numer, zagrany nowocześnie, ale gdzieś za rogiem czaił się sabbathowy riff (lub coś pod Black Label Society). Dance On Your Grave nawiązywał do przeszłości Skid Row, zwłaszcza z ery Subhuman Race. Bach zaśpiewał tu zaskakująco słabo, jakby nie trafiając wokalem w melodię. Do końca nie przekonywał także As Long As I Got The Music, zapewne za sprawą modern rockowego brzmienia, a nawet wrzutek country. Balladę I`m Alive naprawdę doceniało się dopiero przy kolejnych podejściach - nie była to bowiem typowa pościelówa, ale znumer z głebokim tekstem i specyficznym klimatem. Dirty Power to powrót do sabbathowego heavy-rocka, choć granego z rytmiką godną Pantery, a początek Live The Life dziwnie przywodził mi myśl Megadeth. Potem nagle wskakiwał jakby pochodzący z innej planety Dream Forever w stylu Toma Petty`ego połączonego z późnym Bon Jovi. Zaraz jednak następował powrót do Skid Row w cięższym One Good Reason i tutaj wokalnie Sebastian odnajdował się znakomicie. Kompletnym niepowodzeniem okazał się natomiast Wishin' - niby balladowy, ale z brit-popowymi aranżacjami linii wokalnych (Oasis). Na edycję deluxe CD trafił bonus Jumpin' Off The Wagon - smakowity country-blues wykonany w sposób rozrywkowy pod Davida Lee Rotha.
Nick Sterling nagrał solowy album Life Goes On... w 2005. Jason Christopher dołączył do Prong.

Anton Fig (ex-Kiss, ex-Steve Stevens, ex-Frehley`s Comet, ex-Ace Frehley, ex-Gary Moore), Devin Bronson (ex-April Lavigne)