Niemiecka formacja thrashowa założona w 1980 w Aachen przez Raymonda Brüsslera. Zadebiutowała już w tym samym roku demówką "Black Metal Masters" - wówczas wokalistą był jeszcze Jochen Fünders. Na następnej demówce "Holy Moses" z 1981 zagrał już Andy Classen, a na jeszcze następnej "Satan`s Angel" z 1982 zaśpiewała już Sabina Hirtz (ur. (27 grudnia 1963), która w 1983 wyszła za Classena za mąż. Od tamtej pory grupa nagrała szereg albumów stawiających ich może nie w ekstralidze niemieckiego thrashu, ale z pewnością na pozycji solidnego zaplecza. W odniesieniu sukcesu na miarę Kreator czy Destruction przeszkodziły z pewnością notoryczne zmiany personalne, gdyż z pewnością muzycy posiadali talent i umiejętności. Głos Sabiny Classen - miejscami nawet growlujący - niewiele różnił się od męskiego, a sama muzyka była agresywną kaskadą potężnych i ciężkich gitarowych riffów. Na posiadającym niezaprzeczalny urok debiucie było jeszcze sporo naleciałości heavymetalowych, ekipa nie postawiła jeszcze jasno i precyzyjnie na agresywne tempa. Obok szybkich Necropolis, Walpurgisnight czy zaśpiewanym przez Andy`ego Classena motörheadowym Roadcrew, wrzucono tu sporo numerów w średnich tempach jak Devil`s Dancer, Queen Of Siam, Dear Little Friend lub kroczący Don`t Mess Around With The Bitch. Fani wczesnego Living Death czy Iron Angel mogli znaleźć tutaj wiele dla siebie.
Classenowie zdominowali zespół, szybko zdecydowali o usunięciu Brüsslera oraz Dregera. Wedle małżeństwa, to właśnie oni ponosili odpowiedzialność za brak całkowitego zwrócenia się w stronę thrashu. I faktycznie - na [2] muzyka spoważniała, stała się bardziej zwarta i dojrzała. Już startujący Finished With The Dogs udowadniał, że Holy Moses przerzucili się na speed/thrash. Pomimo bardziej technicznego podejścia muzyka nie straciła nic ze swej mocy. Tempo spadało dopiero w Fortress Of Desperation - numerze z gęstym ponurym klimatem. W drugiej części albumu zdarzyło się kilka mielizn w postaci Six Fat Women czy refrenie do Life`s Destroyer, ale nawet i te numery wyrastały ponad przeciętność. Do najlepszych numerów należały niewatpliwie Current Of Death oraz Corroded Dreams. W 1987 Classenowie uczestniczyli w projekcie X-Mas Project. Była to metalowa kompilacja zawierająca jajcarskie przeróbki kolęd amerykańskich i niemieckich. Obok małżeństwa w skład projektu weszli wokaliści: Thorsten `Toto` Bergmann (Living Death), Reent Fröhlich (Fact, Crossroads) i Peter `Peavy` Wagner (Avenger, Rage); gitarzyści: Axel Rudi Pell, Thomas Eder (Steeler), Frank Fricke i Reiner Kelch (Living Death, Mekong Delta); basiści: Martin Bork (Lion`s Breed, potem Scanner) i Ralph Hubert (Mekong Delta) oraz perkusista Jörg Michael.
Od tej pory Holy Moses obrali ścieżkę mocy i agresji, z jednoczesnym zepchnięciem atrakcyjnych melodii na drugi plan. Opętańczo wrzeszcząca Sabina potrafiła robić piorunujące wrażenie. [4] zawierał przeróbkę Dead Kennedys Too Drunk To Fuck. Kiedy w 1993 w małżeństwie Classenów zaczęło się źle dziać, Andy usunął Sabinę z zespołu i do nagrania [7] zaprosił amerykańskiego basistę Danny`ego Lilkera. Album był katastrofalnie słaby - stylistycznie zbliżył się do dokonań Sick Of It All, a wokale samego Andy`ego kiepskie. Grupa rozpadła się na jakiś czas. W międzyczasie Sabina rozwiodła się z Andy`m, a następnie założyła thrashowy Temple Of Absurd (dwie płyty: Absurd w 1995 oraz Mother, Creator, God w 1999). Dopiero w 2000 Holy Moses przejawili ponowną aktywność muzyczną. [8] był pierwszym wydawnictwem Holy Moses, w którego tworzeniu nie wziął udział Andy Classen. Na [11] wystąpiło wielu znakomitych gości: Ferdy Doernberg (Axel Rudi Pell, Rough Silk) zagrał na klawiszach w intro i outro, Ralph Santolla (ex-Iced Earth, ex-Deicide, Obituary) zaprezentował solówki w World In Darkness i Dissociative Disorder, Trevor Peres z Obituary atakował popisem solowym w Angels In War, Henning Basse z Metalium zaśpiewał w Schizophrenia, Schmier z Destruction darł się w The Cave, a basista Karlos Medina z Agent Steel zagrał w Imagination. [12] nie był zwykłą składanką, gdyż zawierał 20 utworów z przeszłości nagrane w nowym składzie, jak również dwa kawałki niepublikowane: Borderland i Entering The Now.
[13] stanowił obniżkę formy - naturalnie nie dotyczyło to formy wokalnej liderki: ta była wciąż imponująca. Formacja starała się wrócić do speed/thrashu prezentowanego na początku kariery. Materiał był równy, instrumentalnie kawałki również nie zawodziły - główną wadą było ogranie materiału. Na tej płycie wyjątkowo dawało się to odczuć i niemal powstawało wrażenie, że każdy riff Holy Moses maglowali dziesiątki razy w przeszłości. Ponadto płyta przelatywała niczym kometa, niczego po sobie nie zostawiając i w pamięci pozostawały jedynie solówka w Fading Realities oraz intro do Redemption Of The Shattered. Nie robiły wrażenia za to teksty odnoszące się do dni dawnej chwały (Hellhound, Undead Dogs), róznego rodzaju konfliktów (Delusions, Process Of Projection) oraz życia w zaświatach (Into The Dark, One Step Ahead Of Death).
Sabina wyszła po raz drugi za mąż za gitarzystę Michaela Hankela, przybierając nazwisko Hankel-Hirtz. Dyskografię zespołu uzupełnia kompilacja Too Drunk To Fuck z 1993.

Członkowie Holy Moses udzielali się w rozmaitych zespołach:

• Uli Kusch - Gamma Ray, Axe La Chapelle, Helloween, Shockmachine, Sinner, Masterplan, Beautiful Sin, Ride The Sky i Symfonia
  
• Thilo Hermann - Running Wild i zagrał w 2009 na Ballads Of A Hangman Grave Digger
  
• Frank Ulrich - Living Death, Grave Digger i X-Wild
  
• Sven Herwig - Destruction
  
• Jochen Fünders - Reece
  
• Herbert Dreger - zmarł na zawał serca 9 lutego 2012 w wieku 44 lat

André Chapelier (ex-Atlain), Thomas Becker (ex-Darkness), Frank Ulrich (ex-Stainless Steel), Danny Lilker (ex-Anthrax, Nuclear Assault, S.O.D., Brutal Truth),
Atomic Steif (ex-Living Death, ex-Violent Force, ex-Sacred Chao, ex-Sodom), Gerd Lücking (ex-Trampire, ex-Lightmare, ex-Rebellion, ex-Giftdwarf)